ADI MEHMET

Son güncelleme: 10.12.2007 07:19
  • Anadolu kokan bir köydü doğduğu yer
    Küçük bir köydü burası
    Uzun uzun kavakların
    Rüzgarda sallandıkça ses çıkarırdı yaprakları
    Bazende doğduğu evin damına yuva yapan
    Küçücük kuşların sesleri karışırdı
    Yanıbaşlarında akan küçük derenin su seslerine
    Evleri küçüktü Mehmetin
    Anacığıda ufak tefekti
    Sanki bu ev onun için yapılmıştı
    Ev küçüktü
    Köy küçüktü
    Ama ama yürekleri dev gibidir
    Bu küçük köyde yaşayanların hepsinin
    Onların adı Anadoludur çünkü

    Mehmet akıllıydı usluydu
    Anacığının sözünden çıkmazdı
    Önce Allah (c.c) lafını duydu anacığından
    Sonra vatanı bildi
    Bayrağı da Kur'anı öpmeyi öğrendi

    Aylar yılları kovalarmışcısına geçip gitti
    Yiğit yağız bir delikanlı oldu Mehmet
    Köy muhtarı düğün haberi verir gibi getirdi
    Askerlik şubesinden gelen kağıdı
    Anacığı çok şükür dedi
    Büyüttüm besledim asker eyleyecem Mehmeti artık
    Dev kalbinde sonsuz sevinçler çoğaldı
    Sığmadı göz pınarlarına
    Süzüldü sevinç damlaları
    Akıverdi küçük gözlerinden

    Akşam olmaktaydı küçük köyde
    Bu son geceleriydi anacığıyla Mehmetin
    Kına getirdi ortaya anası
    Bu nedir diye sordu Mehmet
    Gelin kıza kına yakılır erine kurban olsun diye
    Kurbanlık koyuna kına yakılır
    Allah(c.c) 'a kurban olsun diye
    Birde Mehmetlere yakılır bu kına
    Vatana kurban olsun diye dedi anası
    Canım kurban olsun dedi Mehmet

    Elleri kınalı Mehmedim
    Artık askerdeydi
    Geldiği yer hiç de köyüne benzemiyordu
    Dağlar kaplamış gibiydi sanki yeri göğü
    Dağların tepelerinde nazlı gelincikler gibi savrulan
    Ama al bayrağı gördü ya Mehmedim
    Tamam dedi o zaman burası benim memleketim

    İlk kez anacığından ayrıydı kınalı Mehmedim
    Hüzün dolardı çoğu gece içine
    Başını koğuştaki yastığına koyunca
    Bir garip olurdu Mehmedim
    Nasır dolu ellerini arardı anacığının başında
    Anadolu kokan çorbasını özlerdi bazende
    Anasıda özlemişti biriciğini
    Kınalı kuzusunun resimleriyle avunuyordu
    Nasılda yakışmış yiğidime askeri kıyafetler derdi
    Kendi kendini avuturdu
    Avuttuğu çoğu zamanda özlemiydi
    Önce vatan sonra vatan dedi kendi kendine
    Sildi gözlerindeki hasret kokan yaşları

    Günler geçiyordu hızla
    Mevsimler birbiri ardına geliyordu
    Kış yaklaşmıştı iyice
    Soğuktu hava bugün
    Pusluydu sema
    Bir sıkıntı düştü Ayşe kadının yüreciğine
    Hayır olsun dedi sonra
    Aldı kınalı kuzusunun resmini öptü doymadı
    Hiç doyamıyorduki zaten öpmeye

    Kapı çalındı bir vakit sonra
    Hayır olsun dedi yine
    Açtı kapıyı
    Kınalı kuzular vardı kapısında birde muhtar
    Oğlum deyip sarılmak geldi içinden
    Kınalı kuzum deyip sarılmak geldi
    Durdu bir müddet karşılarında
    Başları neden dik değildiki onların
    Yoksa yoksa
    Mehmedine bir şeymi olmuştu
    Sonra sordu kendisinin bile zor duyduğu
    Bir sesle kumandana
    Bir şey duymak istiyordu Ayşe kadın
    Bu sessizlikte yıkılıyordu o küçük ev
    Üstüne üstüne geliyordu
    Puslu sema sanki
    Komutanın sesi duyuldu bir anda
    Ana başın sağolsun!
    Hani insan bazen yok olmak isterya
    Hani bazen sağır olmak
    Kör olmak ister ya
    Ayşe kadın da öyle oldu
    Dayanmadı yüreği
    Yığılıp kaldı eşiğin bir köşesine
    Düşündü bir zaman
    Kınalı kuzusunun doğduğu gün geldi aklına
    İlk ana dediği günü nasıl olurda unuturdu
    Tarlada çalışırken kendisine nasılda
    Döke döke su yetiştirirdi Mehmeti
    ilk kıldığı namazı hatırlıyordu Mehmedinin
    abdest alırken nasılda titriyordu soğuktan
    düşündükçe hatırladı
    hatırladıkça gözyaşları dizildi sıra sıra
    boğulacak gibi olduda akmadı bir damla gözünden
    ayağa kalktı dimdikti şimdi
    gurur dolu bakıyordu komutana
    VATAN SAĞOLSUN dedi
    Bütün köy inledi sanki bu sesle
    ÖNCE VATAN SONRA VATAN
    Ben bu sözle uğurladım yiğidimi
    VATAN SAĞOLSUN KINALI KUZUM
    Sonra bir cümle ekledi peşinden
    Komutan dedi
    Bir Mehmet ölür bin Mehmet doğar
    Ben Mehmetimi kınalayıp yolladım
    Peygamber ocağına gidiyorsun
    Ben seni vatana kurban ediyorum
    İsmail Allah(c.c) 'a kurban oluyordu
    Ben Mehmedimi vatana kurban etmişim
    Varsın olsun varsın kurban olsun
    VATAN SAĞOLSUN yeterki

    Elleri Anadolu kokan Ayşe kadınlardan
    Ellerini kınalayıp
    Vatana kurban eden nice analar var
    Memleketimin her yerinde
    Gözyaşlarını yüreklerine akıtırlar
    Görüpte sevinmesinler diye bazıları
    Sevinmeyin ey hainler
    Dinecek Ayşe anaların
    Zeynep kızların
    Fatma bebeklerin gözyaşları
    Burası Anadolu
    Dilimizde bir söz
    ÖNCE VATAN SONRA VATAN
#28.10.2007 12:50 0 0 0
  • eline sağlık çok güzel olmuş abla
#28.10.2007 13:01 0 0 0
  • elleriniz dert görmesin kardeslerim bende sakaryda askerim rabbim herkese sağ salim sevdiğine anasına babasına kavuşmayı nasip eylesin inşallah
#02.12.2007 13:51 0 0 0
  • ellerine sağlık kankim çok güzel
#04.12.2007 12:06 0 0 0
  • Paylasan yureginize elinize saglik..
    ALLAH tum mehmetciklerimizi korusun..
    hasancelik,sanada insallah hayirli teskereler diliyorum
#04.12.2007 17:30 0 0 0
  • paylaşımın için teşekkürler ellerine ve emeğine sağlık.
#05.12.2007 17:49 0 0 0
  • eLLerıne saqLık abLacım!
#08.12.2007 08:36 0 0 0
  • ben teşekkür ederim arkadaşlar
#10.12.2007 07:19 0 0 0