Bulutların yüreğini kanattın
Mahzun-mahzun gözyaşlarını döküyor
Kendin ölürken bile yeryüzünde hayattın
Rahmetin toprağın bağrında söküyor
Şafağın ufukta söktüğü gibi
Soluyor seni denizin dibi
Sevdan öyle bir sevda ki
Toprak seni sayıklarken çatlıyor
Kirlendikten sonra yıkanmayı bekliyor
Yağmur
Sen bizi tepeden tırnağa yıka
Arındır bizi kokuşmuşluktan
Yüreğimiz aydınlansın
Sönsün içimizdeki volkan
Güller açsın tertemiz bedenimizde
Ve beynimiz aydınlığın davetine yönelirken
Özgürlüğün şarkısı olsun dillerimizde
Yağmur
Mazlumların mülteci olup sığındıkları
Ağaçların hasretinle hicret ettikleri
Kuşların dahi temizlenmek için
Dua ettikleri iksir
Sen ki ölümden sonra dirilişsin
Katılıktan sonra yumuşaklık
Denizlerde can ormanda canansın
Rahmet ol in üzerimize
Hasretinle gölge düşmesin yüreğimize