Her insan ölmek ister bazen. Ölümün sonsuzluk olduğunu düşünür. Ama bu tam bir sonsuzluk değildir aslında. Sadece hayata bir süreliğine gözleri yummaktır. Kimi sıkıntılarından kurtulmak, kimi sevmediği insanlardan kaçmak ister. Daha doğrusu kaçtığını zanneder. Ama bilmez ki aslında kendinden kaçtığını.Acaba bunu bilseydi ne olurdu?
Bazen karışanlar vardır; hayatımıza, yazdıklarımıza, arkadaşlarımıza Öyle bunalırız ki biz bunlardan, sanki başka çözüm yokmuş gibi davranıp direk ölmeyi tercih ederiz. Aslında biz başkasına değil, kendimize acı veriyoruz da bunun farkında değiliz. Biz ölsek bile hayat onlar için devam edecek. Yani olan yine bize olacak.
Biz insanlar gerçekten niye bunu bu kadar çok istiyoruz? Onlara inat yaşamak varken niye bu yolu tercih ediyoruz? Hani hep derler ya " bir uçurumun kenarındaysan sırf arkandakilere inat arkanı dön ve gülümse." diye. İşte bizim de tek yapmamız gereken bu. Sorunlara ve insanlara karşı dimdik ayakta durup onlara inat yaşamak ve gülümsemek sadece tek yapmamız gereken bu.
"Ölmek bazen çare gibi gelir insana, ama bilmez ki asıl sorunların ondan sonra başladığın.ı"
paylaşımın fevkalade güzel olmuş lakin ölümü benim kadar çok isteyen birisi
olarak ölümün kurtuluş olmadıgı sözüne katılmıyorum ben ne insanlardan ne kendim den nede başka bir şeyden kaçıyorum ben sadece bu dünyayı yaşamaya layık bulmuyorum ölüm demek "ebediyete açılmak" demektir
dünya yaşanası bir yer degil her sabah uynadıgımda ölmdigim için
üzülüyorum böyle bir dünyada yaşadıgım için ızdırab duyuyorum her an her saniye.....