ilk Üşümem Degil Bu Ama Son Olsun Artık

Son güncelleme: 21.11.2008 19:10
  • noimage

    Yeni bir gün

    Yine bir gün



    Üşüyorum Duygularımın soğuğu içime işlemiş

    Sarmış tüm hücrelerimi



    Duygularım üşüyor benliğim değil

    Öyle bir üşüme ki ısınmaktan çok uzak donmaya ise tek bir adım


    Titrek yüreğim varlığını belli etmek istercesine çarpıyor buzullarının arasında

    Ben buradayım der gibi



    Buradayım çıkar beni



    Titrerken duygularım birbirine çarpıyor ve dağılıyor parçalar halinde

    Her bir parça benliğimde yine ayrı bir yere dağılıyor

    Toplamakla uğraşmıyorum Uğraşamıyorum



    Yorulmuş bir beden o bedenin içinde buzlanmış bir yürek

    Tek bir darbesi kalmış tuzla-buz olmak için


    Tek bir darbeye kalmış yok olmak için


    Varlığını hissetmekten uzak bu yüreğin yok oluşu kimin umurundaki

    Benim bile olmazken



    Ben bile ısıtamazken yüreğimi kim ısıtabilir tüm benliğimi?



    Varlığımın yok oluşunu izlemek düştü bana

    Yokoluşumla var oluyorum son zamanlarda



    Canım yanmıyor Üşüyorum

    İçime işleyen bu vebalı duygulardan kurtulmak sanırım eskisi kadar kolay olmayacak


    Bu ilk üşümem değil Ama son olsun artık

    Son olması için benim sonum gerekse sona yaklaştım ben artık



    Sonlarda var olma çırpınışlarım artık bitsin

    Bitsin bu içime işlemiş soğuk

    Bitsin kanımı donduran buzulların ortasında ki yalnızlık

    Bitsin içimde ki bu karanlık



    Bitmeli...

    Bitmeliler

    Bitmeliyim

    BİTİRMELİYİM
#15.11.2008 04:01 0 0 0
  • noimage
#21.11.2008 19:10 0 0 0