Bir gece yarısı
Ay ışığıyla yıkanan bir kumsalda buldum seni
Sarıp bedenini
Ürkek ellerini koydum yüreğime
Sevgisizlikten üşümüştür diye.
O gün bugündür
Yüreğim tutsak kaldı sende
Ve bütün yollar hep sana çıktı
Görünmeye utanan güneş gibi
Bulutların ardından vururdu ışığın
Yüreğimin kumsallarına.
Sen varsın diye
Atamadım yüreğimi hiçbir yere
Ve yüreğim var diye
Unutamadım seni birgün bile.
Ama artık gidiyorum
Gözlerimde gözlerin,
Baş ucumda gülüşün,
Ve yüreğimde kimsenin bilmediği senle gidiyorum.
Sonsuzluğun kucağındayım şimdi
Sensizliğin sessizliğiyle
Yüzüyorum usulca son gemiye
Artık sana bu son veda.
İyice yaklaşmışım limana
Koskocaman bir gemi karşımda
Fakat içinde yanlızca
Sensizlik ayrılmış bana
ELVEDA...