Bir umuttur iste,
Beklersin gelmez,
Aglarsin bilmez,
Seni seviyorum demez,
Ama yinede beklersin iste.
Kalptir bu, kirilir,
Bilirmiki kaç parca suan?
Düsünmüyordur ki seni?
Insan çarezis kalir,
Ama yinede sevdiginden vazgeçmez.
Büyüktür sevgin ona karsi,
Ama o hiç bildigini belli etmez.
Yaklasirken karsilasma zamani,
Elin ayagin dolanir, sasirisin,
Sevinçten sen ölsende onun icin birsey degismez.
Biliyormudur onu herseyden cok sevdigini,
Dünyalari verseler degisemiyecegini,
Ugrunda herseyini verebilecegini,
Onu asla kirmak istemedigini,
Biliyormudur ki, onsuz yasiyamiyacagini?
Az once gittin ama, ardinda ne biraktin bilmiyorsun...
Bir siir yazdim sana okuyamadim,
damlalarla yazilmis bir siir, dayanamadim,
Ayni satirlari yazip defalarca, yirtip attim,
soylemek istedigim bir anda yoktun yanimda
Kelimeler yetmedi sonunda,
Satirlarda uymadi ard arda,
Icimde birkac kelime var,
iste onu sigdiramadim bir kagida
kurumadi daha gozyaslarim,
kagida damliyorlar tek tek,
askim ya, beni sevdigini soylermisin?
Iste ozaman cesaret bulur anlatirim
Sehirler agliyor yokluguna, kuslar ise isyanda ucmuyor. O yok diyor tum dusen yapraklar, sessizlik cokuyor her yere. Hangi mevsimdir bilinmez, usurum yanarim bir telas icindeyim. Bazen bir sarki dinler, gozlerini hayal ederim. Yururum issiz sokaklarda sensiz, sararip yere dusen yapraklarin arasinda. Bir hayaldir oysaki kendi kendime kurdugum, hapsettim hepsini. Uslanmaz nasil olsa bu delikanli diyerek, devam ederim. Bir boslukta bulurum birden kendimi. Cevremdeki varliklar yok oluverir, nedenini anliyamam. Birden seni gorurum karsimda, bana dogru degil, aksine gidiyorsun. Civileniyorum sanki yerime, adim atamiyorum. Allahim bir kabusmu bu. Hafiften bi yagmur yagmaya basliyor aniden, sanki gokyuzu agliyor. Her dusen damlada bir firtina kopuyor icimde. Haykirircasina seni seviyorum diye bagirmak geliyor icimden. Yavas yavas gunes batmaya hazirlaniyor. son batisi sanki, zaman gecmiyor. Durdu hersey, durdu zaman. Gittikce daha fazla ortaligi saran o karanligin arasinda, ilk once uzaklasan ve simdi ise yakinlasan bir isik bana dogru geliyor. Yuzum gulmeye baslar, sen geliyorsun cunki. Ellerimi tutup, kulagima beni sevdigini fisildiyorsun. Birden gozlerimi aciyorum, ve senin o anlamli bakislarinin derinliklerine bakiyorum. Yanimdasin, beni uyariyorsun. Sabah oldu askim, hadi uyan diyorsun...
belkide telefon acmistin bana, belki acipta askim ozledim seni birakma beni dicektin ama ben cevapliyamadim telefonu. donecektin belkide bana. tek seninim, seni seviyorum sadece deyipte. hani sarilamiyoruz ya, nebilim sarilircasina bir his verecektin belkide bana.
kalmadi konturum, bu yuzdende ne cagri birakabiliyorum ne bisey. belkide bu yuzden aramadin bidaha.
webcamden bakip diyodun ya hani "ohaaaaa hala aydinlikmi orasi" diye, batti o gunes. sen gittigin gunden beri dogmuyor artik. yildizim, bana yol gosteren bir yildizim vardi. o da gokyuzune kusmus sanki cikmiyor. odamin penceresinden yildizimiz gorunuyor biliyormusun. pendeler acik yatardim bu yuzden hep senle baglantim kopmasin diye. acamiyorum perdeyi, gunlerdir kapali. bana hediye ettigin ve kolumdan cikarmadigim saate bile bakamiyorum. geriye sayiyor sanki saatler.
sordun ya bana gecen gun, bana eskisi gibi ve hicbisey olmamis gibi birtanem diyebilecekmisin diye... o an icim parcalandi. derler ya, eger iyi bir insan isen can vermen cok kolay olur ama kotu bir insan isen can bedeninden sanki diken cikarirmis gibi cikar diye. aratmadi hic o duyguyu. oyle kotu bir insanmiyim ben askim.
peki sen bana hic bisey olmamis gibi eskisi gibi sevebilip birtanem diyebilecekmisin. diyemiceksin degilmi. biliyorum, senin icindede bir iz birakti. belkide, ooof nebilim iste... hayat bu iste, sensiz yasanmiyor