zamansizdi,sen ben ve askimiz
solugumuz havada sarkimiz dilimizde
içimizde biryerlerde,bu kis gününde
kömür atesi kivaminda bir sicaklikti kalbimiz
ve kuru yaprak gibiydi son askimiz
senin beni bekledigin günleri özledim
belki seninle bir yalnizlikti beklentim
anlamiyorum ne bu sehri ne bu kisi..
sen olmadan anlamiyorum...
seninleydi kalabaligi kimsenin olmadigi sokaklarin
sen ben ve kis kahramaniydik bu son romanin
ben yenilmis yorgunuydum hayatin..
zaten hayat çocukluk zamanlarinda
kösebasi bakkalinda seker,sakiz macerasiydi
ne ben bildim o sekerin tadini
ne sen anladin kisin zamansizligini...