Hiç Bir insani unutmak,bir insandan vazgeçmek, bir insani hayatindan sonsuza kadar
çikartmak zorundakaldin mi hiç...
Hani ölmüs gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi,
her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip
ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi...
Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek ,
ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana,
ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi
sen hala bu kadar sevgili iken...
Özlemek,bu kadar özlemek,
etini kemigini yakarcasina özlemek...çok kötü degil mi...
Bu kadar özleyip onu görememek,ona dokunamamak,onu isitememek ,artik sonunun "Pi" hali degil mi...
Biliyorsun degil mi...
Ne kadar umutsuz bir arayistir o,kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak...
belki bir kez daha görebilmek için o yüzü,belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek,belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek,
belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yasamak
ne zordur degil mi...
Ne kadar eritir insani fark etmeden...
Sende biliyorsun degil mi bunlari...
Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu hiç...
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina...
Güzel bir kafe kesfettiginde,
güzel bir film seyrettiginde,
güzel bir sarki dinlediginde
güzellikleri oraninda, eksik kaldiklarini hissettin mi,
paylasamadigin için onunla...
Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin mi ortada...
Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi...
Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün oldu mu hiç...
Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan
nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç...
Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir insanin yüzüne
sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlar oldu mu hiç...
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden birisine
ask siirleri yazabildin mi...
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara
feda oldun mu hiç...
İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
özlemini, susuzlugunu, açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç...
Kanayan yarasini gördügün ama merhem olamadigin zamanlar...
Gücünün,hani o tanrisal gücünün bir çocugun aglamasini
susturamayacak kadar oldugunu gördügün zamanlar oldu mu hiç...
Hiiiiiiiç...
Hiiç...
Hiç...
bir hiç...
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara
feda oldun mu hiç...
İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
özlemini, susuzlugunu, açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç...
Kanayan yarasini gördügün ama merhem olamadigin zamanlar...
Gücünün,hani o tanrisal gücünün bir çocugun aglamasini
susturamayacak kadar oldugunu gördügün zamanlar oldu mu hiç...
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara
feda oldun mu hiç...
İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin,
özlemini, susuzlugunu, açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç...
Kanayan yarasini gördügün ama merhem olamadigin zamanlar...
hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi,
her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip
ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi...
Hiç Bir insani unutmak,bir insandan vazgeçmek, bir insani hayatindan sonsuza kadar
çikartmak zorundakaldin mi hiç...
Hani ölmüs gibi,
hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi,
her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip
ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi...
öle yürekten vuran sözler ki ama okadarda gerçekler ki .yüreğine sağlık hayatımda okuduğum enn güzel satırlarrrr . çok teşekkürler bizle paylaştığın için