Gülüşün Olmalı

Son güncelleme: 23.03.2009 18:09
  • Sen gideli bir haller oldu bana iyice.Nereye gider sonu bu gidişin bilinmiyor. Şizofrenik bir hasta gibiyim.Kendime yarattığım hayali bir dünyanın içinde yaşıyorum. Kimse yanıma gelsin istemiyorum. Biri gelip de bu rüyadan uyandıracak diye ödüm kopuyor.

    Ama her gün en çok da sen hatırlatıyorsun sensizlik gerçeğimi. Oysa bu yalanlarla avutmak, kandırmak istiyorum kendimi.Hayatım boyunca hep "En acı gerçeği, en tatlı yalana tercih ederim." diyip durdum. Fakat şimdi...İlk kez gerçekleri değil yalanları istiyorum.Sensiz gerçeklerin yerine senli yalanları...Halbuki benim sevebileceğim bir senin beni sevebilme ihtimalim bile yok!Yine de elimde değil.Bir şey var aramızda.

    Uzaklara savruldukça daha çok beni sana yakınlaştıran...İmkansızlaştıkça içime derin derin işleten..Hem bakışlarına çarpmaktan korkutan bakışlarımı hem de buğulanmış gözlerinden mahrum bırakılınca çıldırtan..Seni izlemek usanmadan.Bıkmadan seni dinlemek.Sadece senin varolmanı dilemek.Sadece seninle varolmak.Seni yaşamak...Senle yaşamak..Sensiz yaşamak..imkansız...

    Eğer seni görmeyeceksem dışarı çıkmak anlamsız.Sen olmayınca; yaşamak, kuru ekmek yemek gibi katıksız.Karanlık bir yol sanki uçsuz bucaksız. Tüm kapılar kapanmış sanki aralıksız. Kuru ayaz da bir gece sanki sessiz, sedasız, rüyasız.Bir gökkuşağı sanki renksiz, ışıksız. Hayat geçip gidiyor yanımdan sanki selamsız sabahsız. Sensiz yaşamak böyle bir şey. Sensiz yaşamak, yaşamsız.Seni ve beni ayıran kör, sağır, dilsiz bir duvar...

    Bakışlarının her bana deyişinde bi kat daha örülen kalın bir duvar.Suskunluğunun kızgın öfkesiyle yoğrulmuş harcı..Sessiz feryatlarım, isyankar bakışlarım, ağız dolusu küfürlerim, duvarlara atılan yumruklarım, çğlık çığlığa kalmış susuşlarım yetmiyor bu duvarı yıkmaya;yetemiyor.Ne zaman sana gelmeye kalkışsam yine sana takılıp düşüyorum.Yitik bir duasın dudaklarımda..Kalbimde kanlı bir tören..Düğünler dernekler kuruluyor yokluk gecelerinde ayrılıklarımızın evliliklerine...Kavuşmasız hasretler biriktiriyorsun yüreğimde.

    SEN ve BEN diye başlıyor her cümle BİZ olamamanın esaretiyle.Ruhunun adsız sokaklarında kayboldu ruhum.Ne GELEBİLİYORUM sana ne de GİDEBİLİYORUM senden!...

    Bana bunu yapma...Güneşim bile yağmurlarımla ağlar.Senin gülüşün olmalı...


    Canan Dilek Dinçer
#23.03.2009 18:09 0 0 0