Hergün aynı başlayıp aynı bitiyor
Güneş hala dogudan dogup batıdan batıyor
Her çalan kapıyı ben açıyorum
Telefon her çalıdıgında hala içim gidiyor
Her gece yine aynı umutla yataga giriyorum
Sabahları aynı hüzünle uyanıyorum
Hergün sevdanla yanıyor gidişinin acısıyla sönüyorum
Zamanla geçer dedikleri şey zamanla daha bir işliyor içime
Uzun zaman oldu sen gideli
Ben bitmez tükenmez sevdamı yüregimin derinliklerine gömeli
Çok uzun zaman oldu
Zaman bana ne dost ne de düşman oldu
Sana yalan söyleyemem
Senin yerine birilerini koymayı hep denedim
Ama olmadı kimse sen gibi olamadı
Zamansızdı gidişin aynı gelişin gibi
Düşündükçe hala üzülüyor kendimi harap ediyorum
Aradan yıllar geçti ama ben hala senin için aglayamıyorum
Çok büyük acılara aglayamazmış insan
Donup kalırmış gözyaşları içinde buza dönermiş
Belki diyorum belki aglasam
İçimdeki zehir boşalır ve ben bir nebzede olsa
Eski ben olabilirim
Eski ben olmak düşüncesi bile trajedili bir komedya
Yüzüme hüzünlü bir gülümseme yerleştiren düşünce yıgını
Yıllar öncesinde kaldı o ben
Gözlerimdeki yıldızlar o gece söndü
O sabah yüregim seninle birlikte kara topraga girdi