Annem Öldü Mü

Son güncelleme: 27.04.2009 14:10
  • anneye şiir - anne şiirleri - anneye mektup



    ne hız ellerini üzdün dünyadan
    balanı tek koyup nereye gittin?
    nasıl yok oluyormuş bir anda insan
    sanki bu dünyada hiç yok imişsin..

    güneş gurup etti... oda karardı...
    bir anda yok oldun sen hayal gibi.
    şimdi düşünürüm senden ne kaldı..
    gönlünde hatıran kara hal gibi...

    beni boya başa yetirdin anne
    bize borçlu bildik her zaman seni
    sen beni dünyaya getirdin anne
    bense yola saldım dünyadan seni...

    sen bana beşikte ninni çalmışsın
    bugün ninni çalsam sana ben de mi?
    senin şirin şirin ninnilerini
    sana gaytarayım cenazende mi?

    "uykun şirin olsun" diyerdin bana
    "uykun şirin olsun" deyim mi sana
    gerek ben başına dönüm dolanım,
    beni hayat için hep uyutanım,

    söyle ölümçün
    nasıl uyutayım seni ben bugün?

    noimage

    bu nasıl dünyadır anlayamam ben,
    cilvesi cürbecür, rengi cürbecür
    dün öz nefesiyle seni isiden
    bugün buza dönüp, taşa dönüptür

    bu nasıl dünyadır...
    insanoğlunun
    hayali göktedir kendi yerdedir...
    sağken omuzunda hayatın yükü
    ölende ceseti çiyinlerdedir...
    bu nice dünyadır bu nice dünya
    ölüm hakikat hayatı rüya
    derdimin gamımın ortağı sendin
    niye yüz çevirdin ya niye benden?...
    "derdin bana gelsin" hani diyerdin
    niye dert ekledin derdime ya sen

    annem, kimse seni darıltmamıştır,
    ben seni
    ben seni darıltan kadar.
    şimdi kime açsam derdimi bir bir
    kim benim derdime yanar sen kadar?
    evin her yerinde görülür yerin
    gözüm ahtarcıdır anne ey anne
    "ninem" "hani" diyor küçük azerin
    ne cevap verem ana ey ana
    bilmem bilmem bilmem bu ölüm nedir
    hayat var iken
    nefesin ey anam hala evdedir
    kendin yer altında taşa dönmüşsün

    bugün yedin oldu...
    annem yedi gün,
    bizimle beraber ağlar odalar
    sana
    yalnız sana
    sana demek için
    gönlümde ne kadar bilsen sözüm var...

    annem ısmarlandın anne toprağa
    bu ölüm sineme çekti dağ benim
    sen benim arkamda benzerdin dağa
    sanki de arkamdan uçtu dağ benim...

    ömrü başa vurdun altmış yaşında
    altmışın üstünde durup yaşında
    artık senin için durudğu zaman
    benim çün dolaşır
    gün olur akşam...
    vakit geçer sen benden uzaklaşırsın
    ben sana günbegün yakınlaşırım...


    Bahtiyar Vahapzade
#27.04.2009 14:10 0 0 0