Ellerime baktım
Hala yumuşak ve kar beyazı Ne değişmişti Annem ellerime dokunup derdi;
—ellerine dokununca yüreğini görüyorum yumuşacık bir kalp her sabah kendini yenileyen beyaz yağmurlarda yıkanan bir masumluk
Söylesene annem ne değişti Sen diyordun yüreği güzel olanlar mutlu yaşarlar diye Ne değişti hayatımda.
Mutlu değilim be annem!
Her gece yıldızları yorgan gibi üstüme örtüp gecenin soğuk sularında boğuluyorum
Haberin var mı senin?
Alfabemi değiştirdim ben bütün tapularımı yıkarak. Artık sesli harflerim yok benim. Anlamsız nedensiz öksüz kendi kendine küsmüş harflerim var. Birde hastalıklı noktalama işaretlerim
Duydun mu annem beni?
Notasız umutsuz müzikler dinliyorum. Ruhum rahatsız olmuş dünyanın satılık müziklerinden; Yasakladı notalı umutlu anlamlı müzikleri
Birde ağıtları dinler oldum
Annem yüreğim yanıyor!
Mevsimlerimi yakıyorum her gece ruhumun ağlayışına. Ne kış var hayatımda nede yaz Öyle soğuk öyle boğuk Gülüşlerimi anlamlı cümlelerimle yolcu ettim. Sevinçlerim arkalarından ağıt yaktılar
Ağlama ne olur annem yakma canımı
Gözyaşlarımı yalnızlığıma bağışladım Ağlayamam da seninle.
Annem bir avuç sevgiye ihtiyacım var.
Yarım kalmış öykülerden geldim. Kapısı kapalı masallarda yaşadım
Bu gece ellerini saçlarımda gezdirir misin? Bu gece bu gece kollarında uyuyabilir miyim?
Annem sensiz hayati hic düsünemiyorum
Annem bu gece yüreğine sığına bilir miyim?
Çok yara aldım Annem