bugün yıllar sonra ilk defa, balkona çıktım
birlikte baktığımız gökyüzü pek bir anlamsız geldi gözlerime
sanırım eskisi gibi görmüyor artık gözlerim
hayır hayır yanlış anlama sakın
gözlerim eskisinden de sağlam
baktığım her yerde, her kişide
seni görmeye devam ediyorum
tek bir sorunum var o da sensizlik, sensizliğe de halen alışmaya çalışıyorum...
artık kolalı gömlek de giymiyorum
gecem nasıl bittiyse gündüzlerim de aynı şekilde devam ediyor
elimden düşürmediğim sigaram ve sana bırakırım diye söz verdiğim bir kadeh rakım
bütün günüme eşlik ediyor, sanırım böylesi daha kolay...
hani arada sırada arkadaşlar da arayıp sormasa
yaşıyor muyum yaşamıyor muyum onu da bilemiycem,
geçen sene bıraktım kapıya gelen postacıya,
senden bir mektup gelir umuduyla kapı açmayı
şu zamana kadar da senden tek gelen
dilimin ucundaki yalnızlık oldu...
dört bir yanım çıldırırcasına susmuş duvarlarla örtülü
hani giderken şu mor terliklerini de götürseydin de
her eve gelişimde sen geldin zannetmeseydim
giderken bıraktığın el yazısı halen masamda
başkasını sev demişsin son satırında
seninle budamışken yüreğimi
başkasını nasıl severim...
mevsimler
insanlar
gökyüzü
hatta ölüm bile seninle güzeldi...
işte aşk da seninle güzel
başkasını asla ama asla sevemem...