ARTIK BÜYÜDÜM ANNE!. 'Uyu!' dedin, uyudum anne ,' yürü!' dedin, yürüdümYağmurlar kesti yolumu, fırtınada yıkılmadımIşığa diktim gözlerimi,karanlığa aldırmadımÖyle çok yürüdüm ki, dağlara kanmadım, yollara doyamadımKoşacaktım,ama,'düşersin,yorulursun', dedinYürümedim
Durdum anne!
Yaşamaktan yana, ne varsa bildiğim:senden kalanlardan _,yetindimYetinmeyi maharet sayarak, erdemi şeref kılarakYalnızlığı önümde bilerek.. Dönüp ardıma bir baktım da.. Arta kalan, senden başka hiç bir ben, olmadı.
Olamadı anne!
'Off!' deme' Allah de' , dedin.Allah'tan başka kimse hiç kimseyi düşürmedim dudaklarımdan.İsyan hiç bir zaman yakışmadı uysal kızınaUyandım,Kimseyi uykudan uyandıramadan'Allah' dedin mi bütün dertler biter,dedinAnlatamadım..Yakıştıramamışken günahı kimseye:,bir de baktım ki hava alamaz olmuşum,bütün 'offff' lar sarmış dört bir yanımı.
Yine de ' of' demedim anne!
'Yalan söyleme', dedin 'her zaman dürüst ol!'Dürüstlükten anladığım ne varsa,yalandan gayri, pazara serdim, dürüstlük kervanını,hepsini yaşattım dünyamaBir baktım sarmış bütün mevsimlerimi,sarmaşıklar gibi, yalanlarBoğuluyorum anne!
Yine de hala 'yalan' söylemedim anne!
'Temiz ol, dedin , beyaz bir çarşaf gibi, duru ol, saf ve katıksız yaşat, yüreğini' dedinHep yıkadım ellerimi bütün çamurlardan arındırarak Gençliğim soldu, çocukluğum söndü gitti,ben hiç kirletmedim yüreğimiHer gün yıkandım bütün çarşaflar gibi kalayım, diye tertemizBeyaz bir dünyam olsun, dedim,dediklerini hiç unutmadanBir dünyaya açtım ki gözlerimi: seller aksa, yağmurlar yıkayamaz pisliğiniKapat sen, dedin gözleriniSen temiz tut elleriniKapattım gözlerimi,yine de bitiremedim yarım kalmış temizliği Yıkadım, yıkadım ellerimiÇıkmıyor bir türlü ,çamurlar bulaşmış her yerine
Temizleyemedim anne!
Yavrum, kızım, diyemedin, kendi saf dünyandan ,etrafını sarmış yalanlardan,feryat figan etsen de bitmeyen kötülük deryasından,kederli bakışlarından, arındıramadın kendini.Sen hiç mutlu olmadın kiUzak bakışlarda kaldı bütün güzel sözlerinÖğütlerinin içinde saklandı belki de umutların..Çocuklar için,herkes için, dedin,gülümsedin de,kendin için,nur yüzünde parlayan bir ışık yakamadın hiçIşığında kaybolamadımSana ışık olamadım, belki sana layık olamadım
Seni gülümsetemedim anne!
Artık ne dersen de, kapatsam da gözlerimi, bütün renkler önüme serilmiş, birlikte dokuduğumuz halıların deseni gibi ortadaOnları da hiç beceremezdim dokumayı..Bir kenarı havaya,bir kenarı yere bakardı hepHatırlar mısın? Kızardın hep, niye elin işine benzemiyor senin yaptıkların,diyeOnları da düzeltemedim, sözünü de tutamadımDünyayı kapalı gözlerle bakamadım..Durduramadım,duramadım..
Gözlerimi kapatamadım
Görüyorum anne!
Biz görmesek de 'off' lar sarmış dört bir yanıYalansız kelimeler kalmamış cümlelerin içinde, yakışıksız, söylenmeyen bir şey, kalmamış'Uyu' de, ' büyü' de, 'yavaş yürü, koşma', de..Ne dersen de.Koştum, koştum!..
Yoruldum anne!
Sabah oldu, bitmeyen gecelerin arkasından doğdu güneş, sen henüz uyumadan, hiç gülümseyemeden..