Yalova'da depremde kaybettiklerimizin
anisina yapilan Anit Mezar'a
bir anne tarafindan yazilip birakilan
mektup :
Deryam'a ;
Seni cok ozledim guzelim.
Habersizce gidisin , o gittigin yol
senden cok beni yordu.
Dediler ki:
Simsiyah o uzun saclarin toza tuglaya karismis.
O bebek yuzun taninmaz olmus.
Yatagindan bile kalkamamissin , uyanamadin mi yoksa?
Bir teslimiyet miydi bu.
O gece anneciginle vedalasarak
uyumaya gitmistin niye ?
Biliyor muydun yavrum , hissettin mi olacaklari.
16 Agustos'ta neler paylasmistik seninle.
Ne cok agladik gidenlerimize.
Hani cocuklugunun gectigi unutamadigin o
ev varya , yikilmadi canim.
Hala sapasaglam seni ve abini bekliyor.
Sana mezar olan evimiz var ya uc duvari varmis.
Sana guzel haberlerim yok bebegim.
Ceyizlerini hep caldilar.
Geri kalani da enkaza karisti gitti.
Adini mermer bir sutunda binlerce insanla kaynasmis olarak gormek
hosuma gitmiyor.
Bu sutunlar keske bir iftihar listesi olsaydi.
Senin icin bol bol dua ediyorum.
O Sevdigin kremali biskuviyi artik yiyemiyorum.
Seni cok ozledim bebegim.Sen okumasan da
ben yazmaya devam edecegim.
Bu sabah saat 04.30'da sana iki mum gonderdim.
Karanlikta kaybolma diye !
Bir annenin yaşayacağı en büyük acı... Duygularını öyle bir ifade etmişki okurken insan kendi başına gelmiş gibi canının yandığını hissediyor. Allah yardımcısı olsun...Paylaşımın için saol change