Hayat pembeyken kararmış bi anda
Gerçekler canımı yakmış
Acılarla boğuşmuşum
İnsanları tanıyamaz, güvenemez olmuşum anne
Birine kapıldım mı vazgeçemez
Özlemimi dile getirememişim
Ve içimden geleni söyleyememişim!..
Korkmuşum, kaçmışım hayattan
Bir zaman sonra da sıkılmışım yaşamaktan
Büyümüşüm be anne
Ve bi damla su gibi düşmüşüm ayak izine
Kaybetmekten hep korkmuşum
Dalgaya alınınca susmuşum
Beğenilmeyince ağlamışım
Hep mutlu kalırım sanmışım
Mamamın ayağıma geldiği günleri
Özler olmuşum
Piknikteki hamağı,
'Allah analı babalı büyütsün' sözlerini duymayı
Boğuşmayı özler olmuşum
Çimlerde yuvarlanmayı!..
Masal anlatan teyzenin sesi gelmiş kulağıma
Gözlerimde dolmuş ama
Ağlayamamışım, utanmışım
Sen gülüp geçsen de büyümüşüm anne
Küçük kızın olarak kalamamışım
Ölümü de anlamışım
Ölenin geri gelmediğini
Ve onunla ölünmediğini
Hayat öğretmiş tüm bunları bana!
Bir varmış bir yokmuş diye başlamış
Ama sonunda üç elma gökten bana sarkmamış
Madem hayat filmmiş
Benim senaryoma ne oldu anne?
Seni de sıktım değil mi?
Durup dururken bunalttım yine
Çocuklumu çok özledim
Beni, geri götürsene !!!!!.....