Ansızın gidenlerde kalır kalbin yarısı,
Uzun denen ömürler geçmez olur yalnızken&
Adeta bir gül gibi kanar kalbin yarası,
Anlamını bulamaz hiçbir sevda ıssızken&
Hep gidenlerde midir muhabbetin anlamı,
Hasret mi anlatır hep yapayalnız akşamı?
Her yürekte muhabbet yoksa başka başka mı,
Ümitler uzaklarda parlayan bir yıldızken&
Kimi dosttur gidenin, kimi can, kimi canan,
Bir ateşböceği gibi pırıl pırıl parlayan
Yanan kalbi insanın, bir türlü soğumayan,
Ömürden çalan zaman öylesine arsızken&
Hatıra biriktirir hafızamız, insanız zahir,
Her insanda bir iz kalır gidenlere dâir&
Sen bazen kaybettiğim çocukluğumsun,
Bazen de ilk gençlik yıllarımın ateşi...
Uykusuz gecelerin sonundaki uykumsun,
Perdeleri açarsam görür müyüm güneşi?...
Her insan kendi payı kadar yaşar sevdayı,
Benimkisi içimdeki sel kadardır sevgilim...
Yüreğimden yüreğine çağıldayan nidayı
Duyduğunda sana doğru uzanacak ellerim...
Gözlerinin yeşilinde buldum ben muradımı,
Dudağının kenarında öpüşlerim gizlidir.
Hep vedalar kırmakta kolumu kanadımı,
Ama ben bilirim ki vakit, artık vuslat vaktidir.
Ben senden yola çıkıp kendime varıyorum...
Artık boşluğu değil, ümidi sarıyorum..