Tam bir senedir, yağmurun izi üzerimde... Hala uyuyamıyorum. Her saat bitiminde, tam vazgeçecek iken uyanıyorum aniden. Odamın ışıklarını hala değiştirmedim. Hayallerimi başkalarının rüyalarıyla değiştirmiş olsam da.
Rüyaların bittiğini kabullenmeye başladım artık.
Şimdi, aynalarda gördüğüm görüntüler, kaybettiğimi düşünürken kazandığım yeni yanlarım mı acaba..?
Yollarımı değiştirdiler, evimde değişti. Geceleri balkona çıkıp martılara ıslak ekmek atamayacak kadar uzak kaldım özverilerimden. Bu silinen geceler, içimde boş bir vadi yarattı.
Denizlerim kayıp artık.
Eskisi gibi özgür de değilim.
Sığ sulara geri dönmem bir vurgun değil mi..?
Yara almak ölümden daha kalıcıymış...
Yağmurun izi gibi...
Silinmiyor gözlerimden...