Sen menim olmayan sevgilimsen,
Sen heyat deyilsen,
arzuladığm bir ölümsen...
Sen tikanlı gülsen:
dere bilmediyim.
Mene yaxın,
menden uzaqsan,
hiss edib, göre bilmediyim...
Sen itirdiyim ünvansan:
qayıda bilmediyim.
Sen de adi insansan,
amma unuda bilmediyim...
Sen bitmeyen düşüncemsen,
düşünerek çekdiyim
işgencemsen.
Sen eşqinle mene heyat verib,
heyatımdan çıxansan,
Sevgi adlı dünya qurub
sonra başıma yıxansan!
Sen... meni özüme unutduransan...
yaşamağa ümid verensen.
Seni sevirem...
Sen niye menim olmadın?..
-Bilmirem...
Sen — ne Allahın haram buyurduğu qadın,
ne de haram içkimsen,
Halalımsan...
Sen sadece, imkansız eşqimsen,
xeyalımsan,
melalımsan...