Bir tırtıl misali kozasında yaşıyorken neden kelebek olup uçmamı sağladın neden?
Uçmasını seninle öğreniyorken beni bıraktın. Oysa ben uçmayı bilmiyordum...
Ben kendi kurduğum dünyamda yaşarken herşeyden vazgeçmişken hayattan bir beklentim yokken neden çıktın karşıma neden?
Nasılda kandım sözlerine nasılda aldandım gülüşlerine.
Ya sen iyi bir oyuncuydun yada ben çok saftım.
Her şarkıda seni yaşarken her şiirde seni okurken hissetiklerimi içime sığdıramazken
seninde aynı duyguları hissetiğini sanarak ne kadar yanıldığımı çok geç anladım...
Şimdi gündüzlerim sensiz gecelerim karanlık.
Varsın sensiz olsun yalansız riyasız yaşıyorum artık.
Hatırlasana beraber dinlediğimiz şarkıları. Şimdi bensiz dinlerken o şarkıları hiç aklına
geliyormuyum? Ben o şarkıları her dinlediğimde canım yanıyor biliyormusun?
Eğer yaşadığımız bir oyunsa bu oyunda mızıkcı olan ben değilim...
Senden öncede yaşıyordum senden sonra da yaşamasını başarabilirim tek bir eksikle yüreğimdeki sevdan olmadan...
Madem bitecekti madem gidecektin neden sensiz nasıl yaşanır bana öğretmedin ?
Senin gitmen bana tek bir şeyi öğretti kimse beni üzemeyecek kimse canımı yakamayacak artık...
Çünkü kalbimi kilitledim. Anahtarı ? Anahtarın nerede olduğunu ben bile bilmiyorum...
Unuttum unutmalıydım..
Uykusuz gecelerimde akıttığım gözyaşlarımı hiç kimse görmedi.
Senin için ağlamıyorum artık çünkü gözlerimden yaş gelmiyor biliyormusun ?
Sevdim hemde çok sevdim...
Seni kaybetmemin nedeni seni çok sevmemmiydi?
Tüm sessiz çığlıklarıma inat yüreğime yağan yağmura inat hala güçlüyüm hala ayaktayım...