Acının kaç ucu var sevgili
Acımazlığı sayma avcı kurşununda
İhanetin çatal dillisi yaraya tuz basarken
İnce bir sızıda gördüm gördüm
Sesime su dökerken acının bir ucu
Dudaklarım küfürleri ısırıyor acı acı
Sorabilirsin aklında geçenleri
Olsada tufanlar ortasında acılarım
Yırtık parçalarda bir kasırga
Güneşli sevdadır emziren direncimi
Oysa benzeyebilirdim şu kalabalıklara
Sorgulamasaydım gidenlerin nerde kaldıklarını
Ama onlardı öğreten yaşama dair ne varsa
Dik kalemimi elime tutuşturan onlardı
Ve acılara direnmeyi öğreten
Şimdilerde hazan yapraklarının seyrinde
Özlemimde acılar gülüşüyor uzun uzun
Tut bir ucundan ekle yüreğini yüreğime
Artık cinayet işlemesin şiir ne de acı
Beyaz kağıtlar üzerine ayrılıktan yana kalemim
Göğsüm üşümeyi unuttu unuttu çoktan
Kar kabuk bağlıyor çıplak ayaklarım altında
Bedenim acının soğuğunu tadarken hainler ortasında
Görebiliyormusun ey sevgili bir tek kardelen
Acılara inat müjdelesin müjdelesin gel baharı...