çocukken nede güzel paylaşırdık o güzellikleri
hayat kısaydı çocukluğumuz avuçlarımızdan kaydı gitti
büyümüştük, hayallerimiz bile yoktu
ne istediğimizi bile bilmiyorduk
hayatın kucağına atlamıştık ikimizde
çocuk ruhumuzu, tatmin edemeden
kader belemişti bizi
bir beşşiğin dibinde
anne olmuştuk, anlamadan
saçlarımızı annemiz örmeden
sevgiye doymadan, anlamamıştık
ne çocukluğumuzu ne geçliğimizi
bunca hüzün yağmurlarına şemsiye açtık
yılmadık yıkılmadık
biliyorum bunuda atlatacaksın
şimdi sana bu şiri yolluyorum
sakın üzme kendini
Paylaştığımız son hüzün olsun
Gül artık, kaderin ağı çeksin ellerini
Çocukluk arkadaşım
şimdi mapusdamında
kara gün sayıyor
tez geçer ömür ama
hayat kılıcını bin kere çalıyor
çocuk ruhumuzu, tatmin edemeden
kader belemişti bizi
bir beşşiğin dibinde
anne olmuştuk, anlamadan
ne çok annenin dizeleri bunlar...
14 yaşında 15 yaşında
gençlik değil
daha çocukluk çağında çocuğuyla büyüyen annelerin dizeleri bunlar...
okuma yazma bile bilmeden belki kışın odunların yırttığı ellerini çocukları için dua ya kaldıran çocuk anaların dizeleri...
yüreğine sağlık