Gün sonu;
ışıklar, araba kornaları, renkler, insan sesleri
silinir yavaş yavaş kapımın arkasında.
yalnızlığım koyulaşır
böyle
ağır ağır,
aheste.
Gün kararmış, gün aydınlanmış
bana ne!
sokaklar sesim nefesim...
ßugün yine yalnızım..yalnızlıkların bilemeyeceği kadar bir yalnızlık..
Aldı gitti neyim var neyim yoksa
Kalanlarsa yalım yalım yangınsa
Bu can bu bedenden ayrılmıyorsa
Daha çok, hasrete yanacak ömrüm
Bu can bu bedenden ayrılmıyorsa
Daha çok acıyla yanacak gönlüm