Sen hiç uçsuz bucaksız bir boşluğa düştün mü?
Tutunacak bir dal bulduğunda deli gibi sarıldın mı?
Yaşamın kıyısından döndüğün oldu mu hiç?
Veya yaşamın seni terk ettiğinde arkana hiç baktın mı?
Bir umut oldun geriye dönen senelerime
İsmin gibi baharı getirdin sonbahar yapraklarıma
Sen yettin tüm kâinata bir teselli olmaya
Üzerime gelen kurşunları erittin ışığınla
Bitti zannederken bu kuşku niye?
Tamam derken nedir içindeki isyan?
Sebebim olmuşken ab-ı hayatta bir nisyan
Biçilmişken hayat kaftanım, yırtmak niye?
Gel ve bitir uykusuz tüm gecelerimi
Gel de durdur içimdeki firari hasreti
Açar mısın gönlünü bir deliye
Virane olmuş bir serseriye
Aşkınla nâr olmuş bir divaneye
Çok mu derbederim bilmem
Ama sensiz ben işte böyle...