1. Ana Sayfa
  2. İslam
  3. Yalnızlığın Koğuşu

Yalnızlığın Koğuşu

Son güncelleme: 04.11.2009 08:36
Şayeste Şayeste foto
  • Ve terk edişin yankılandı benliğimde...

    Göğsümde derin bir boşluk açıldı..Hayat durdu galiba..Benliğim seni aramaya koyuldu..Elbet bedenimde bir yerlerde olmalıydın..Bu kadar kolay bitemezdin.. Bitmemiştin de, gidemezdin de..Seni kaybetmekten korkan benliğim bedenimde seni aramaya koyuldu çaresizce..Tüm umutsuzluğunu da yanına alarak yola koyuldu..Öyle bir yere girdi ki , havasını solduğu anda kendini kaybetti... Ayıldığında ise içimdeki sonsuzluğa hapsolmuştu..Benliğim yalnızlığın koğuşundaydı artık..

    Her sabah yemek zorunda olduğu mikrop dolu , yıkanmamış tepsilerde sunulan çaresizliğin o iğrenç tadı bile umurunda değildi..Alışmıştı artık çaresizliği sineye çekmeye..Sensizlik de bir nevi çaresizlik değil miydi zaten? Ona bile alışmıştı ya , artık her şeye alışabileceğine inanıyordu..Tüm gün boyunca diğer mahkumlarla birlikte kalp kırma işinde çalışıyordu..Kalp kırmayı sevmiyordu..Kimse sevmiyordu zaten...Ama yalnızlığa mahkum biri başka ne iş yapabilirdi ki?Ara sıra baş kaldıranlar oluyordu..Başkalarının benlikleri de kaldırmıyordu bu işi..Ama yalnızlığın gardiyanları , karşı çıkanlara mutluluk duygusunu aşılıyordu..1-2 benlikten sonra buna cesaret eden olmadı..Kimse mutluluğa direnemiyordu..Diremezdiler de .. Çünkü burada mutluluk ölüm demekti..Geceleri uyumakta zorlanıyordu..Hüznün ayazı tüm koğuşu sarmıştı..Hiçbir benlik hüzün kaplı bu cehennemde gözlerini kapatamıyordu..Hoş kapatsalar da bir fark olmayacaktı..Bitemezdi ya soldukları hüzün..Bitse bile yaşayamazlardı ki..Buradaki hava sadece oksijen değil H2Oydu .. 2 Hüzün , 1 Oksijen..

    Her sene seni sevmekten vazgeçip vazgeçmediğime bakmak için kalabalık savcıları geliyordu..Bir saat boyunca sorguya çekiyorlardı..Benliğim seni sevmekten vazgeçtiğini savcılara inandıramazsa buradan ömür boyu çıkamayacaktı..Çünkü yalnızlık , ömür boyu mahkumiyet cezası çekenlerin koğuşuydu...Her gelişlerinde aynı sorular soruluyor , benliğimden aynı cevaplar alınıyordu...
    —Hala seviyor musunuz?
    -Evet
    -Mahkumiyetiniz devam ediyor..

    Anlayacağın benliğimin buradan kurtulmasına imkan yok..Vazgeçemiyor ki senden , seni sevmekten..Nasıl vazgeçsin ki? Sen kendinden vazgeçer miydin? Zaten artık yalnızlığa da alıştı .. Hatta sanırım onu senden daha çok sevmeye bile başladı..Onu terk etmek isteyeceğini de zannetmiyorum..

    Artık herkes mutlu..Herkesin bir uğraşı var..Sen benliğimi hapsettiğin bu sonsuzluğa yeni benlikler yollamaya koyulmuşsun bense bu sonsuzlukta yaşamaya mahkum olmuşum..Hadi herkese kolay gele !

    Fatih Emre Öztürk
#04.11.2009 08:36 0 0 0