gecenin yorgunluğu çökünce üzerime anlıyorum her şeyi
buğulu gözlerinin sihiriymiş meğer beni var eden
yokluğuna bir ömür kattığım sevdaya ağlıyorum
ve senin için çektiğim bunca çileye
artık sabahları uyandığımda korkuyorum
sahil kenarındaki anılarımız aklıma geliyor ağlıyorum
sensiz bir dakika bile duramazken
bu gidiş neyin nesi anlamıyorum
sesini özlüyorum fakat duyamıyorum
gözlerini görmek istesem göremiyorum
varlığında yokluğun deli ediyor
çaresiz ben yağmura yürüyorum.