Bi çareyim
Dumanım tüter buhranlı bir Cuma akşamı
Yaşın yaşın ağlarım
Dolaşırım yollarda
Avareyim
Bi çareyim
Bulanık bir gölge takip eder yıkılmış cesedimi
Her demi ruhumun ayrı bir cefa çeker
Yavuz bir isyan türküsü tutturur dilim
Elim mahkum, yürürüm öylece
Mukaddes bir marş gibi
Ağaçlar dinler yalnız şarkımı
Yürekleri parçalanır da susar dilleri
Gönül beyhude abdal ne vakit görürü bilmem
Günden güne körükler aşk-ı mecnun ateşi
Acep tümenlerce kelam
Yeter mi ki ahvalimi anlatmaya
Yağmur başlar nagehan
Islatır garip ruhumu
Yırtık ceketime işlemez
İntibahım malum geç oldu
Tılsımı ahirinde vuku bulur elbet
Önemli olan da zaten sonundaki akıbet
Nazar kıldığım şu karanlık sokak
Bir gün olur saklar beni
Beni içlendiren yollar
Susturur bu matemi
Ab-ı hayat faslı bitti,benden bu kadar
Varın gidin sevinin, bir mahkum daha öldü
Meçhul bir yapraktım zaten
Kopmuşum ne olur ki
Salkım saçak oldu gönlüm
Önüne geçemedim
Yedi bitirdi beni..
Sorunlara selam et,ey deli yalnız sokak!
Beni bir tek sen anladın
Şimdi anlat kendini