bu yalnızlık duygusu bana senden emanet
kızıma her dokunuşumda
senin bana dokunamayışlarını düşündüm
koyun koyuna yatarken onunla seni daha çok özledim
daha çok ağladım yaşayamadıklarımıza
seni özlemeler çare değil biliyorum
anılarımız yok yeniden yaratamam anlıyorum
...
evet senle birlikte yaşlanmıyorum
ama kızımla büyüyorum
annemin kızı değil kızımın annesi oluyorum
...
acıya alışmak gibi bir şey uzaklığa alışmak
nefesini tutup sığ sulara dalmak
narkozsuz ameliyat masalarına yatmak
kaybettiğin çocuklara bir kumsalda rastlamak
...
sen varsın
uzakta da olsan ,ayrı da olsan
sen varsın
yıkarken kızımı banyoda ,
patlatmaya kıyamadığım köpüğün içindesin
gecenin bir vakti söndürmeyi unuttuğum lambasın
okuduğum kitabın ayracı
süründüğüm parfümün vanilya kokusu
dibi tutmuş cezvedeki inatçı lekesin
sen varsın
gözlüğümün köşesi gibi
çenemde çıkan aykırı tüy gibi
yazmaya korktuğum şiirler gibi
rüyaya yattığım geceler gibi
sen varsın
...
dimdik duruyorsam hayata
varlıktan çok yokluğu seviyorsam
sahip olmaktan çok paylaşmayı
günlerini en uzununu yaşıyorsam
yazların en sıcağını
azsam özsem
dipdibe isem hayatla
sen varsın
...
ordasın di mi