Bir bebeğin masum gözlerinde ve o saf kokusunda sakladım seni
Kendime bile söylemediğim hayallerimin ilk sahibi
Şarkılarımın ve adına yazdığım şiirlerin ilk hecesi
Sen...
Karanlığa bulanmış şehrin sevda çığlıkları yankılanan sokaklarında
Seni düşünerek yürüdüm bir Kasım akşamı
Yitirmişken tüm benliğimi sessizliğimde
Senle haykırdım dünyaya ve koydum suskun cümlelerimin son noktasını "Seni Seviyorum" ile
Şimdi Ne bir kitap nede bir şarkı yazmaya sebep bunları
Yağmur altında onbeş dakika Islanmak,toprak kokusunu ciğerlerine çekmek
Ve yüreğinde dinmek bilmeyen bir sevda ile o sevdanın sahibini gözlerin kapalı düşünmek
İşte hepsi bu...Yani sadece "SEN"...