Ah ulan koca dünya,
Yalan oldun bana genç yaşımda.
Vermeden almaya alıştın,hepsi senin olsun.
Benle yetineceksen gözün doysun.
Yoruldum senle uğraşmaktan,
Bıktım hep belana bulaşmaktan,
Birde rahat bıraksan,
Vazgeçsen benle yarışmaktan.
Nekadar güç verdinse,okadar yük verdin.
Nekadar sevinç verdinse,
Bitmek tükenmek bilmeyen acı ve gözyaşıyla besledin.
Söyle,benle neydi derdin?
Önce dört ayak verdin,
Çok sağlamdı yerim.
Nede olsa sırtımı Anama dayadım.
Tek acım karnım acıktığında hissedememesiydi Anamın,
Yada ufak tefek ağrılarımdı,şimdi hatırlamadığım.
Sonra ayağımın ikisini aldın,
Nekadar acı varsa üstüme saldın.
Sağlam basıyordu ayaklarım,
En büyük acılara dayanıyordum.
Baktınki başedemiyorsun,
Az geliyor iki ayağın,bir ayak daha al dedin.
Karşılığında belimi büktün,kanımı çektin.
O'damı yetmedi,musalla taşına doğru bir çelme taktın,
Suçuda AZRAİL'e attın.
Eyy rabbim,sana değildir isyanım.
Zaten beni iyi tanırsın.
Ben yarattığın aciz bir kulunum,
Dilerimki senin bildiğin gibi olsun sonum.
Ah ulan hayat yinede gülümsüyorum sana,
Bu son demimde suratını asma bana.
Bu hayattaki herşey biz insanlar içindir değerli arkadaşım EbrarMeva.Her acının içinde bir güzellik vardır ve bunu görmeye çalışmamız yeterli.Azla yetinmeyi bilmeyen hayatının hiçbir noktasında çok olana rastlayamaz.Güzel yorumunuz için teşekkürler.