Esmaü'l Hüsna sahibi Rabb'imizin güzel isimlerinden biride,çok çok sabreden anlamında 'Sabûr' dur.Hangi şartlarda olursa olsun sabrı elden bırakmayan,tepeden tırnağa sabrı kuşanan bir insan,kendisinde 'sabûr' isminin tecelli ettiği bahtiyar bir kuldur.
Sabır,elest meclisi'nde Rabb'i ile ahidleşen insan'ın,O'na doğru seyrine devam ederken,en yakın düşman olan nefsten en uzak düşmana kadar bütün yol kesicilerin her türlü saldırısına,eza ve cefasına sızlanmadan katlanıp göğüs germesidir.
Kendisinde hiç bir şüphe olmayan bir kitabın mü'mini ve o kitabın 'dosdoğru yol' olarak tanımladığı yolun yolcusu olan insan,girdiği yolun sonunda (şayet dosdoğru giderse) kendisini bekleyen mükafatları bildiği ve yakinen inandığı için gözünü o noktaya dikmiştir artık.Yol boyunca ayağına batacak olan dikenler,önüne dikilecek olan dağ gibi engeller,başına gelecek bela ve musibetlerden dolayı o ulvî hedeften vazgeçmenin herşeyi kaybetmek anlamına geleceğini bilir ve sabırla işin sonunu bekler."Sabrın manası işin sonunu gözlemek,sabırsızlığın manası ise işin sonunu göremeyecek kadar kısa görüşlü olmaktır.İlk saf,daima işlerin sonunu iyi görenlere kalır." (Şems)