Keske noktalama işaretleri kadar insaflı olsaydı parantez içlerine sığdırmaya çalıştığımız hayat..
Her noktanın ardından cümleler kurabilseydik.
Virgüllerle uzatabileceğimiz hayatlarımız olsaydı.
Ve üç nokta koyabilseydik sevgilerin önüne...
Hesaba kitaba dökmedim sevdamı..
Bildiğim sendin,
Bir de yokluğun..
Virgülle uzattım ne varsa sana dair,
Kumdan kaleler yaptım masmavi sahillerde,
Yaklaştıkça yıkıldı hepsi birer birer...
Bıkmadım,usanmadım tekrar yaptım,
Sonra tekrar
Ve tekrar..
Yok, olmadı, tutunamadım..
Sana, yalnız sana tutunamadım....
Sende gülümsüyor en amansız özlemler
Unut bir yerde bensiz olduğunu,çaresiz..
Ayrılıklar sevenlerle yücelir.
Hadi sil gözlerini...