kayıp gıderken sen usulca herseyınle.
kalbımın o en güzel yerinden.
geriye son kez dönüpte
gözlerin gözlerime takılı
veda edemeyip sonra görüşürüz deyişin
aklımda hala...
şimdi uzaklardan geciyor
bahara her daim aşık deli yüregim
aşkı beceremedim çiçegim
biten her gün için and olsunki
degersiz aşkını kalbimden silecegim
fakat sana son bir sözüm var
söylemiştim inanmamıştın
gör işte en çok ben sevdim
şimdi sen al eline kalemi
yazmaya başla bu aşkın snaryosunu
başlıgı benden olsun aşkımız ölümsüzdür
bana karsı yaptıgın her hataya bır not verır gıbı
yaz işte rahat ol duyamaz kimse cilveli sesini
sonra ünlü matematikçiler gibi ölçüp tartıp eşitliği
edebiyatın fevkalade kelimelerini kullanarak
dök içindeki savaşmak arzusuyla kabarıp taşan
nefretimi bir soğuk rüzgar salınarak dolanınca beline
neşeli bir yaz akşamında açıp gözlerini uzak ufukların
yalancı güzelliğine aldanmışlıktan.
oturup en güzel manzarası olan pencerenın kenarına
yakalayıp cıgaranın en son demınde kendi iç savaşının
zaferini gene kendisiyle paylasan sarhoşlugunu
dikip gözlerini paylaşımlarla anıları yad eden eski resimlere
kalbin yanımda oldugundan daha heyecanla atmaya baslayacak
usulca yanaklarını ıslatarak dökülecek
geç kalmış pişmanlık gözyaşların
belkıde uçarcasına koşarak demir alıp benım sehrıme
sadece bir an içinde olsa görmek için aradıgında
ne acılara gögüs gerip hala dimdik ayakta duran
dünyanın asırlardır hep gereksız yere dönen afilli çarkına
çomak sokmuş en cani halimle uzanıp bır sans alip
o kömür karası gözlerinden gece ayazı kadar soguk
yanlızlıgı koyup avuclarına sıgınıp rüzgarın kor sıcaklarda
beklenen serin meltemine sen ey adına sarkılar yazdıgım
ben bu dünyaya senin için bunca zaman anlayış gösterdim
ölüm soguktur sevmez zamansız ziyaretleri
tıpkı benim beklemeyi sevmediğim gibi
fakat yorma sen kafanı çünkü yol bitti...........
m.aktürk
begendiğine sevindim duygulanman normal biten her büyük aşk anlatıldıgında herkesi duygulandırır bırde benı düşünsene ben hergün aynı acıyı yaşamaya mahkumum.....
kendi üzüntülerimle basbasa oldugumu sanarak yanılmışım özür dilerim size ve yasadıklarınıza saygı duyuyorum arkadasım fakat hayat herseye rağmen yasamaya değer deilmi?tesellisi zor hele birde sarkılara takıldımı insan ooof ooof...
bende ancak bukadar anlatabilirdim fakat bizler kayıplarımızın oldugunu dusundugumuz biten ilişkilerimizde kazançlarımızın daha fazla olduğunu anlamış kişiler olarak mutlulugu hakkettik sizcede öyle deilmi ?kendimden örnek vereyim önceden de şiir yazıyordum ama bukadar anlamlı ve herkesin içinde kendinden birşeyler buldugu şiirler olmuyordu acep biz filozofmu olduk şimdi?
hepinize çok teşekkür ederim, beni kucaklayan adına yanlızlık denen karanlıkta zayıfta olsa sürekli yanan ışığınızla yanlızlığımı paylaştığınız için saolun dostlarım artık biliyorumki hiç yanlız hissetmeyeceğim kendimi....