Hayatımın en boş olduğu anında
boş bir sokakta, boş boş düşünürken
rastladım sana...
önce sımsıcak kokunu vurdu
rüzgar yüzüme,
sonra taptığım gözlerin...
gülüşün müydü seni güzel kılan,
yoksa bakışın mı?
ismin miydi her duyduğumda
içimi titreten.
adın neydi ki senin...
oysa ne çok sevmiştim seni...
gittiğin günden beri
kapılar ardına kadar açık,
her gece yatağımdan fırlıyorum
sen geldin diye, ama olmuyorsun... bastırıyorum lanet olası yalnızlığı
yüreğimin orta yerine
karışıyor çığlığım
yankılanıyor odamın her yerinde...
sen yoksan bende yokum...
bu şehirde yok...
kimse yok....umut yok.....