sen beni her zaman üşütürdün de; haddimi aştığım zamanlarda,
sana yaklaşmayı denediğim zamanlarda yani,
en acımasız soğuğunu çarpardın üstüme.
yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını...
suya benzerdin, musluktan damlardın
mesela ben uykuya dalmadan hemen önce.
ya da durup dururken bir salgın hastalık getirirdin uzaklardan,
bana armağan ederdin.
hiç bi şey yapmasan,
ayakkabımın içine girerdin,
tam da evden yeni çıkmışken ben.
tabi ki ben olurdum yokuşun altında
ve her zaman hazırdı savunman;
yokuş yukarı nasıl akacaktın...
ve tabi ki gövdemi parçalardın...
sen benim gövdemi parçalardın da,
yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını...
yani ben bir hiç kimseydim ama
yine de ben toplardım yerlerden kalbimin kırıklarını...
sırf ayaklarına batmasın diye.
Cok guzel bir duygu yaa..
ustelik oyle guzel hazirlamissinki resimlerinle anlatamam..
insani buyuluyo,ben oyle oldum ne yalan soyluyum..
yuregine saglik kardesim cok guzel