Her sabah aynı güne uyanıyoruz seninle
Güneşin yakıcılığını, suyun serinliğini hissediyoruz birlikte pencereyi açıp,
aynı gökyüzünü görüyoruz,aynı havayı soluyoruz.
Çiçeklerin kokusunu çekiyoruz içimize.
Yüreğimiz aynı heyecanla atıyor,
ışık saçıyor gözlerimiz.parkta,sokakta oynayan çocuklara bakıp,
onların yüzündeki doyumsuz mutluluğu alıyoruz ikimizde,
Sonra bir yere yetişmenin telaşını yaşıyoruz.
Özenle giyinip,düşüyoruz yollara.Kentin kalabalığı,gürültüsü,tozu,
dumanı arasında varıyoruz gideceğimiz yere.Bizi gören herkes sabah sabah o gülümsemenin,
o aydınlığın anlamını soruyor.
Anlatılacak şey değil,anlatamıyoruz.
Bunun sadece yaşandığı zaman anlaşılacağını biliyoruz çünkü.
Bunalıyoruz bazen,işin temposunu öyle sıkıyoruz ki boğulacağımızı sanıyoruz.
Sonra bir ses (ki o ses mutluluğun sesi) adeta yeniden hayata bağlıyor bizi.
Bir kutu vitamin içmiş gibi yada bir koca çikolatayı yemiş gibi enerji doluyoruz.
Gün yavaş yavaş çekilirken tatlı bir yorgunlukla tutuyoruz evin yolunu.
İçimizdeki huzuru tarif edecek kelime bulamıyoruz.
Aynı keyifle yiyoruz akşam yemeğini.Kadehlerimizi şerefe kaldırıyoruz.
umudun,mutluluğun,aşkın şerefine,,müzik dinliyoruz birlikte,şarkıcıya eşlik ediyoruz.
Kahkahalarla birlikte,dökülüyor şarkının sözleri dudaklarımızdan.
Sonra bir film izliyoruz.
Birlikte gülüyoruz,ağlıyoruz ve korkuyoruz.
Bir kitabın satırları arasında kaybediyoruz kendimizi.
Bambaşka dünyalarda dolaşıyoruz.Yavaş yavaş kapanıyor gözlerimiz.
Yüzümüzde yine o aynı gülümsemeyle dalıyoruz.
Her gece aynı uykuyu uyuyoruz seninle
Kilometreler mi?Sadece ayrıntı..