Bir gün
Mavi umutları alıp
Gökyüzünü ağlatırsam gidiyorum diye..
Sakın beni öldü bilme ey yâr..
Bedenim, ayrılsa da ruhumdan.
Ben hic ölmeyecegim varlığında...
Aldığın nefeste,
Gülümsediginde gamzelerinde
Hep " sana " yaşıyor olacağım...
Uzaklardan her gece,
Yıldızları taç yapıp gelecegim..
Ilık meltemlerle sarılıp
Koynuna Cennetin gülleri serecegim.
Ne olur öldü bilme beni ey yâr.
Baktıgın her yerde seninleyim...
Gececegin yolları gözyaşlarımı yıkayıp
Ayaklarının altına uzatacagım bedenimi...
Ve bir gün sen aglarsan
Kirpiklerin bir an evvel kurusun diye
Gözlerinin neminde yakacagım yüregimi....
Bir gün bile olsa,
Biliyorum ellerimi tutamayacaksın...
Umut kokan yüregimi dokunamayacaksın...
Sabret ey gönül,
Sema ya kaldır yüzünü..
Ben ve kücük kızımız
Sana gülümsüyor olacağız yıldızların arasından...
Dilimde bestelenmiş türküydü saçların...
Cenneti hayal ettirrdi o sadece bakışların...
Ve hep umut kokardı avuçların...
Ve şimdi ağlama zamanı degil ,
Gülümse ne olur...
Toprağımı ıslatmasın yaşların....
Bir avuc gülüşünle ısınırım ben....
Karanlık düşerse de yüreğime
Gözlerinde hic ölmedim ki...