Yarın erkenden kırlar ağardığı zaman
Gideceğim... biliyorum beni bekliyorsun bak,
Geçip gideceğim dağlardan, ormanlardan
Daha fazla kalmayacağım senden uzak.
Gözlerim düşüncelerime saplı yürüyeceğim,
Duymadan hiçbir haber, hiçbir şey görmeden,
Yalnız, kimsesiz, birbirine kenetli ellerim
Gideceğim, farkı yok gündüzümün gecemden.
Ne uzaklarda Harfleur'ü saran perdelere
Bakacağım, ne de inen altın renkli akşama
Kavuşunca bir bağ yeşil çoban püskülü ve
Bir çiçekli funda koyacağım mezarına.
Vazgeçmişlik...
Galiba insanın kendisini atabileceği en hazin tuzak olsa gerek vazgeçmişlik...
Oysa vazgeçtiğin zaman hayattan
Sevdandan da vazgeçmiş olursun,kalbinden bihaber!!!
Ellerinize,emeklerinize sağlık.Şiir,çekilen hasret acısının insanın gözünü nasıl kör ettiğini çok güzel anlatan nadir bir şiir bence...