Günlerden perşembe
Hava bulutlu odam karanlık
Anlamını çözemediğim bir kalp çırpıntısı saplandı içime
Evet buldum galiba sevebileceğim insanı artık
Sevdikçe sevmek isteyeceğim
Kapıldıkça sürükleneceğim
Sevgilim diyebileceğim kadınım vardı artık
Dünya nimetleri el ele vermişti
Onu var etmek için sanki
Çiçekler kokusunu, buğdaylar rengini
Ve pamuklar hassaslığını vermişti bedenin her zerresine
Artık hava güneşli odam da aydınlık
Sevgilim diyebileceğim insan vardı artık
Kurduğum lila rengi hayatta yaşıyorum
Kumsallarda geziyor
Boğazı seyrediyorum onunla
Hiç tartışmıyor hiç üzmüyoruz birbirimizi
Kurduğumuz lila rengi PLATONİK hayatta ...