Yokluğunla Ölüyorum - Vildan Uyar

Son güncelleme: 13.08.2015 16:01


  • noimage



    Yokluğunla Ölüyorum
    noimage


    hüznümün ayak sesleri yankılanır...
    yağmur siler mi hayattan izlerimi?
    hüznüm gider raks eder mi harflerim...
    ne dersin?

    oysa gözlerimdi konuşmalarım
    dilimde susmalarım
    yenildim...
    ama kime
    ya da neye?
    biliyor musun?

    aynada gözlerime baktığımda
    gördüğüm ben değilim...
    bu ben değilsem
    içimde ki kim?
    soruyorum

    kalemi tutan parmaklarım
    ya kalbim...?
    anlıyor musun?

    serzenişlerim
    duvara çarpıp çarpıp
    yere düşen..

    düşlerim...
    neyse ki düşlerim
    hala benim..

    yokluklarda saklı hecelerim
    akşam oluyor
    güneş batıyor yavaş yavaş
    bir gün daha sensiz geçip gidiyor...

    ufkumda sensiz bir gün doğuyor
    ve sen yarın yine yoksun...
    biliyorum.

    farkında mısın?
    sen yoksun
    biz yok
    ve ben
    - yokluğunla ölüyorum- noimage

    sensizlik
    penceremden sızarken içeriye
    yağmurlar ıslatır yastığımı

    yitirilmeyen bir aşkın
    yitik hayali
    hayallerden bir parça daha kopuyor
    kayboluyor
    siyah beyaz arası bir denizde...

    biliyor musun?
    hayallerim... onlar öksüz kaldılar...
    yüreğim " sen" dedikçe
    yokluğun ardına düşüyor
    ve ben " yokluğunla ölüyorum" ...

    alışmışım sessiz sözlerine
    gözlerini arıyor, gözlerim yine
    ama bu yokluğun beni bitiriyor...

    farkındasın...
    bu yokluk beni öldürüyor...
    ölümüm bile sensiz oluyor...

    Vildan Uyar


    noimage


    noimage





    noimage


    Şiirin Hikayesi

    Yine sensiz ve sessiz bir gündeyim...
    Ertesi gün yine yokluğunlayım ve bir şiir yazıyorum..
    Her kelimesini ıslatıyorum...
    Kalem silik yazsada ısrarla karalıyorum önümde duran o bembeyaz sayfayı...
    Dilimde yine seninle söylediğim o hüzünlü şarkılardan biri var...

    Odamda resmin, gülümsüyor yine...
    Koşuyorum aynaya bakıyorum 'gülümsüyor muyum ' diye...
    Bekliyorum camın önünde, ama senin gibi gitmiyorum ben...
    Bir ateş yakıyorum... Bir acı daha atıyorum içine..
    Alev alev yanıyor ve ben üşüyorum yokluğunla...

    Şiirin tam ortasında duruyorum bir sigara yakıyorum...
    Ne tuhaf gözlerimi kapatıyorum yine...
    Kalem kendi kendine yazıyor.... ve ben kalbimi yokluyorum '" yaşıyor muyum " diye.

    Tık tık seslerini duyuyorum ama nefes alamıyorum yokluğunla.
    Dönüyorum arsız çiçeğimi suluyorum bir kere daha.
    ve hüzün beni çağırıyor
    " hadi gel" diye..
    Alıyor götürüyor beni, senin olduğun yere..
    Ama bulamıyorum seni yerinde..
    Dönüyorum kendi köşeme.
    Yine sessiz ve sensiz bir gündeyim..

    Şiirin sonu hüzünle bitiyor yine..
    Şiirin başlığı " Yokluğunla Ölüyorum"
    " Yokluğunla Ölüyorum"...

    Vildan Uyar



    [main-arkaplan-muzik]287[/main-arkaplan-muzik]

    noimage
#20.02.2015 02:44 0 0 0
  • Yoklugunla ölüyorum...

    Herseyiyle cok güzel bir sunum olmuş,
    Emeğinize sağlık.
#22.02.2015 19:34 0 0 0
  • Mükemmel ellerinize yüreğinize sağlık
#15.03.2015 21:43 0 0 0
  • Teşekkür ederim beğeni ve yorumlarınız için.. Sevgiler, Selamlar..
#13.08.2015 16:01 0 0 0