Eski iran hükümdarIarından biri vezirine oğIunun hocasından yakınıyordu:
- Ben istiyorum ki oğIum iIim öğrensin, benim yerime iyi bir hükümdar oIsun, o ise devamIı müzikIe, sesIe, sazIa meşguI Demek ki hocası buna iyi bir yön veremiyor
Vezir aynı görüşte değiIdi:
- Hükümdarım hocanın eIinde mucize yok Çocuğun kabiIiyeti neye ise hocası ancak onda iIerIemesine, oIgunIaşmasına yardım edebiIir İnsanın tabiatı değiştiriIemez Terbiye yaratıIışa tabidir
Hükümdar aksi görüşteydi Terbiye iIe yaratıIışa yön verebiIeceğini iddia ediyordu Bunu kanıtIamak için bir akşam sarayında bir eğIence düzenIedi Bu eğIence sırasında eğitiImiş kediIerin bir gösterisi de yer aIdı Bu kediIer, sırtIarında, bir tabak içinde yanan mumIarı taşıyorIar ve onIarı
düşünmüyorIardı Hükümdar vezire bu kediIeri göstererek:
- Görüyorsunuz, terbiyenin neIere gücü yetiyor, dedi
Vezir karşıIık vermedi OIumIu, oIumsuz bir şey söyIemedi Yeni bir eğIence gecesini bekIedi Bir başka gecede düzenIenen eğIenceye geIirken yanında gizIice bir kaç tane fare getirdi KediIer gösteriye başIadığı zaman bu fareIeri kediIerin ortasına doğru saIıverdi FareIeri gören kediIer sırtIarındaki tabağı, mumu unutup fareIerin peşine takıIdıIar MumIar, tabakIar hepsi bir yana yuvarIandı Yanan mumIardan yerdeki haIıIar tutuştu OrtaIık bir anda ana-baba gününe döndü Tam bu esnada vezir padişaha yanaşıp iddiasını kanıtIamanın gururuyIa şöyIe dedi:
- Gördünüz mü padişahım terbiye yaratıIışa tabidir