Benim kalbim buluttu belkide,
Senin ki güneş.....
Ben uyurken geldin ,açtın kapıyı.
Bozdu ayak seslerin boşluğu okşayan sessizliği.
Hani akşam olurda güneş buluttan sıyrılırya,
Neden sonra gittin işte öyle ......
Ama gelmezmi hergün yanına,
Sarmazmı ateş kusan elleriyle belini.?
Hatırlıyorum....
Seyrederdim kızıl akşamları.
Yürürdüm ıslak sokaklarında Dolmabahçenin
Yorulup kaldırıma çökene kadar gezerdim
dar,yüksek,eski sokaklarda..
Ruhumu satardım o caddelere,,satardık....
Hayaller kurardık o evlerin üstüne,merdivenler,cumbalar,çiçeklikler.
Yürürdük...yürürdük...yürürdük....
Sen gene yüksek sokaklarda dolaşıyorsun.
Ama eski olmayan,cumbası olmayan evlerin sokaklarında
Uzaklarda....
Eski günleri hatırlıyormusun,üzerine hayaller kurduğumuz
evleri,çiçeklikleri
Aralarından çocuk sesleri gelen daracık,yılan gibi kıvrılan sokakları.
Yoruldukça oturduğumuz kaldırımları.
Bir kere bire boğulmadık o daracık,yüksek sokaklarda,boğulmazdık.......
Nedenmi?
Benim kalbim buluttu belkide..
Seninki de güneş..