insan kaybettikleriyle insandır...
diyordu actığım kitabın sayfasında..
yaşadıklarımız,sorguladıklarımız,hatalarımızla insandık biraz..
yokluğun kabus bigi gömlek yakalarıma cöktüğü şu zaman da kaybettiklerimi sorguladım birkez daha..
tüccar mantığı değildi elbette..
değer verirsen değer veririm..
seversen severim..
düşüncesiyle yola cıkmadım ben..
yanımda olanlar vardı..
hııı birde unutmadan kimsem olanlar..
kimsesizliğin iki yakamı bir araya getirmediği şu zamanda dostluğu sorguladım bir kez daha..
acıttığım canları ..
acıyan yanlarımı..
gidenler vardı..
arkasına dahi bakmadan..
insan kaybettikleriyle insandı..
kaybedince anlıyordu belkide olan biteni..
varsın olsun diyerekten devam edemiyordu kaldığı yerden..
dizlerindeki yaralara bakıyordu..
takılıp düşmeleri geliyordu aklına..
farzet ki küçük bir cocuk..
salıncaktan korkan..
düşmekten korkan..
yalnızlıktan korkan..
yada sade düşün..
sensizlikten korkan..
farzet ki düşmemek için düşürdüm seni..
farzet ki salıncağa uzaktan bakacaksın bundan sonra..
yalnız her yanlış bir yalnızlıktan doğarmış unutma..
kesersen salıncağın iplerini..
yaşanılanların bir adresi olmayacak bundan sonra..
farzet ki, korkan cocuk sonrasızlığınıda kaybedecek
o salıncakta..ipleri kesmesen desem..
susmak yakışmazdı bu saatten sonra..
serde erkeklik vardı..
dönüp arkaya bakmadan yürümek fiyakalı dursa da yaşayamadıklarımızın acısı oturdu iki yakama ..
bir daha kalkmamak üzere..
kimsesizliğin gömlek yakalarımı iliklemesine fırsat vermememk için..
sade sadece bunun için..
KİMSEM OLMAYI kabul eder misin..
insan kaybettikleriyle insandı..
kaybedince anlıyordu belkide olan biteni..
varsın olsun diyerekten devam edemiyordu kaldığı yerden..
dizlerindeki yaralara bakıyordu..
takılıp düşmeleri geliyordu aklına..
yokluğun kabus bigi gömlek yakalarıma cöktüğü şu zaman da kaybettiklerimi sorguladım birkez daha..
tüccar mantığı değildi elbette..
değer verirsen değer veririm..
seversen severim..
düşüncesiyle yola cıkmadım ben..
yanımda olanlar vardı..
harikasın arkadaşım yüreğine sağlık devamı gelir umarım
bir daha kalkmamak üzere..
kimsesizliğin gömlek yakalarımı iliklemesine fırsat vermememk için..
sade sadece bunun için..
KİMSEM OLMAYI kabul eder misin..
ÖyLeSinE...
çok güzel arkadaşım paylaşımın için teşekkürler.ellerine ve yüreğine sağlık.