1. Ana Sayfa
  2. İslam
  3. Bir Öğretmen Hikayesi Eylem Kızılgün

Bir Öğretmen Hikayesi Eylem Kızılgün

Son güncelleme: 24.11.2008 14:15
Sylar Sylar foto
  • Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü. 200 bini aşkın işsiz ve yıllardır atamalarını bekleyen öğretmenler bugünü öğrencisiz kutlarken, öğretmenlik yapanlar da "ücretliden, sözleşmeliye, sözleşmeliden kadroluya" geçebilme hayaliyle her gün öğrencileriyle buluşuyor. Eylem Kızılgün ise 24 yaşında. Kadrolu mutlu öğretmenlerden. Memleketi Diyarbakır'ın Bismil ilçesinde Ulutürk İlköğretim Okulu'nda beden eğitimi öğretmeni. Henüz bir yıllık öğretmen. 9 kardeş arasından okuma şansını yakalayan, üniversiteyi bitiren o olmuş.

    "Kızlar okumaz" diyen babasının birkaç aylığına şehir dışına gitmesi onun kendi deyimiyle hayatını değiştirmiş: "Babam ilkokulu bitirince beni okutmadı. Hem babam hem de çevremiz kızların okumasına karşıydı. Kız arkadaşlarım gibi okula gönderilmedim. Bir yıl ara verdim. Sonra belediye işçisi babam 6 aylığına Van'a geçici görevle gitti. Annem okumamı istiyordu. Babam gider gitmez annem, dayımın kimliğini almamı ve okula gitmemi istedi. Kimliğini annemin istediğini söyledim, sonra da koşarak ortaokula gittim. 'Benim velim dayım olacak' diyerek, kaydımı yaptırdım. Babam 6 ay sonra geldiğinde ben okulluydum. Derslerim çok iyiydi, babama yalvardım. Takdir getirmem şartıyla okumama izin verdi. Şimdi benimle gurur duyuyor. Lisede de Kardelen bursu almaya başladım ve onlara yük olmadan üniversiteyi bitirdim. Aslında kafa tutmasaydım okuma şansım olmazdı."

    Kızılgün, özellikle kız çocuklarının kendisini model aldığını ve hepsinin öğretmen olmak istediğini söylüyor: "Kadınların okuması ve meslek sahibi olması kız çocukları için ulaşılmaz görünüyor. Onların arasından gelmiş birisiyim ve istediklerinde yapabileceklerinin kanıtıyım. O yüzden meslek sahibi kadınlar, kız çocukları için çok önemli. Onlara örnek olmak istiyorum."

    Eylem Kızılgün'ün hayali okula bir spor salonu yaptırabilmek. Üniversitede takımda oynadığı için bağışla bahçeye voleybol direkleri diktirmiş, fileler aldırmış, sonra da basketbol potaları yaptırmış. Asıl sorun, kızların okula bile gönderilmek istenmediği çevrede takıma oyuncu bulmakta yaşanmış. Kızılgün, "12 kişi yerine sadece 8 kız çocuğunun ailesini ikna edebildim. Gerisi sonra gelir. Amacım bir de basketbol takımı kurabilmek" diyor.

    Pervin Kaplan
#24.11.2008 14:15 0 0 0