Fateh Qısabarmaq - Həyat Mənə Yalanmı Söylədi

Son güncelleme: 23.02.2010 17:44

Şayeste

İlk dəfə hesablaşıram özümlə...
Qəribədir-qələmi, kağızı və səni
Bu qədər sevməmə rəğmən
Sənə ilk dəfə yazıram.

İndi sən yoxsan, səni düşünmək var.
Uşaqkən də səni düşünərdim hər gecə,
Radio dinlər, şeir yazardım.
Hər çərşənbə bazara gedərdik anamla
Atam maaş alanda paxlava yeyərdik.
Dondurmanı da çox sevərdik,
Bacım üçünü yeyərdi, mən ikisini,
Elə buna görə də qovğa edərdik.
Halbuki, həyatımın vaz keçilməziydi bacım,
Onun da üzü heç gülmədi,
Xeyirsizin birilə qaçıb məhv etdi həyatını
Ağlımdan heç çıxmaz getdiyi o gün...

Hüznümü böyütdüm o gündən bəri, özümü deyil,
Gözlərimdə hələ də bir uşaq ağlar
Və hələ də qulağımda anamın səsi:
"Bitirsən təhsilini, bir işə girsən...
-Şeirlə qarnın doymadığı doğruydu-
Bax, Cəmil oxudu, mühəndis oldu,
Ən gözəl qızı ilə evləndi Üsküdarın,
Evini də aldı, maşınını da..."

Mənsə saz çalardım öz aləmimdə,
"Səsi gözəldi" deyərdilər.
Hardan biləydim,
Elə hey qəmli türkülər oxuyacağımı?
Ən gözəl illərim acılara büründü.
Həyat mənə yalanmı söylədi?

Sənsiz keçən hər günü hesabıma yazdılar,
İndi elə uzaq ki...
Çay içib, çörək yediyimiz o vaxtlar
Qardaşına çərpələng düzəltdiyim o günlər
Elə uzaq ki...

Budaqlarda titrəyən bir sərçənin
Çörək qırıntısına qanad çırpması
Və bir ana duası qədər qəlbdən sevmişdim səni.

Fənər meydanında Beşikdaş oyunu,
Və pulsuzluğumız davam edərkən
Bütün mavilərimi sənə vermişdim.
Məğlub olmaq alnıma yazılmış sanki
Olmadı, nigarım...
İçimdəki uşaq böyüməmiş məğlub oldu...
Həyat mənə yalan söylədi.

Əslində hər insan məğlubdur həyata,
Və bir az küskün...
Son qatara çatmayınca
Stansiyada qalardıq yorğun və üzgün
Özümə asiliyim və peşmanlığım da ondan
Ki indi hər şeyim yarım...
Şəklinin arxasına nə yazdığımı belə, çoxdan
Unutdum.

Bir silahım olsaydı, bir silahım,
Yoxsulluğu boğazından,
Məğlubiyyəti qəlbindən
Və sənsizliyi alnının tən ortasından vurardım.

Uzaq dənizlərin fırtınasıydım,
Qarlı dağların qartalı
Yoxsul idim yoxsul olmağına
Amma qürurluydum...
İndi nə sən varsan, nə o əski sevdalar,
Olsun, üstümə gəlsə də bu sağır qaranlıq,
Axşam olar, şairlərə gün doğar

Bir dəfə "söylə" demişdin,
deyə bilməmişdim...
İndi deyirəm:
Səni sevirəm! İlk dəfə hesablaşıram özümlə...
Qəribədir-qələmi, kağızı və səni
Bu qədər sevməmə rəğmən
Sənə ilk dəfə yazıram.

İndi sən yoxsan, səni düşünmək var.
Uşaqkən də səni düşünərdim hər gecə,
Radio dinlər, şeir yazardım.
Hər çərşənbə bazara gedərdik anamla
Atam maaş alanda paxlava yeyərdik.
Dondurmanı da çox sevərdik,
Bacım üçünü yeyərdi, mən ikisini,
Elə buna görə də qovğa edərdik.
Halbuki, həyatımın vaz keçilməziydi bacım,
Onun da üzü heç gülmədi,
Xeyirsizin birilə qaçıb məhv etdi həyatını
Ağlımdan heç çıxmaz getdiyi o gün...

Hüznümü böyütdüm o gündən bəri, özümü deyil,
Gözlərimdə hələ də bir uşaq ağlar
Və hələ də qulağımda anamın səsi:
"Bitirsən təhsilini, bir işə girsən...
-Şeirlə qarnın doymadığı doğruydu-
Bax, Cəmil oxudu, mühəndis oldu,
Ən gözəl qızı ilə evləndi Üsküdarın,
Evini də aldı, maşınını da..."

Mənsə saz çalardım öz aləmimdə,
"Səsi gözəldi" deyərdilər.
Hardan biləydim,
Elə hey qəmli türkülər oxuyacağımı?
Ən gözəl illərim acılara büründü.
Həyat mənə yalanmı söylədi?

Sənsiz keçən hər günü hesabıma yazdılar,
İndi elə uzaq ki...
Çay içib, çörək yediyimiz o vaxtlar
Qardaşına çərpələng düzəltdiyim o günlər
Elə uzaq ki...

Budaqlarda titrəyən bir sərçənin
Çörək qırıntısına qanad çırpması
Və bir ana duası qədər qəlbdən sevmişdim səni.

Fənər meydanında Beşikdaş oyunu,
Və pulsuzluğumız davam edərkən
Bütün mavilərimi sənə vermişdim.
Məğlub olmaq alnıma yazılmış sanki
Olmadı, nigarım...
İçimdəki uşaq böyüməmiş məğlub oldu...
Həyat mənə yalan söylədi.

Əslində hər insan məğlubdur həyata,
Və bir az küskün...
Son qatara çatmayınca
Stansiyada qalardıq yorğun və üzgün
Özümə asiliyim və peşmanlığım da ondan
Ki indi hər şeyim yarım...
Şəklinin arxasına nə yazdığımı belə, çoxdan
Unutdum.

Bir silahım olsaydı, bir silahım,
Yoxsulluğu boğazından,
Məğlubiyyəti qəlbindən
Və sənsizliyi alnının tən ortasından vurardım.

Uzaq dənizlərin fırtınasıydım,
Qarlı dağların qartalı
Yoxsul idim yoxsul olmağına
Amma qürurluydum...
İndi nə sən varsan, nə o əski sevdalar,
Olsun, üstümə gəlsə də bu sağır qaranlıq,
Axşam olar, şairlərə gün doğar

Bir dəfə "söylə" demişdin,
deyə bilməmişdim...
İndi deyirəm:
Səni sevirəm!

#23.02.2010 17:44 0 0 0