SEHIR AKSAM VE SEN
Koynumda çırılçıplaksınız
Şehir,akşam ve sen
Aydınlığınız yüzüme vuruyor,
Bir de saçlarınızın kokusu.
Bu çarpan yürek kimin
Sesleri soluklarımızın üstünde küt küt atan
Senin mi,şehrin mi,akşamın mı;
Yoksa benimkisi mi?
Akşam nerde bitiyor,nerde başlıyor şehir,
Şehir nerde başlıyor,sen nerde bitiyorsun?
Ben nerde bitip nerde başlıyorum?
Bütün kadehlerimi hep sana adıyorum
Hep senin için bu bir bir boşalan şişeler
Umutsuzluğum, sarhoşluğum senin eserin
Senin yüzünden bu delicesine içmeler
Dayanmak zor yalnızlığına akşamların
Unutmak mümkün değil seni bir şarkı gibi
Ağır ağır ilerleyen bu zaman içinde
Her an bir sarhoşluktur sensizliğin verdiği
Odur bu boy boy şişeler bu renk renk kadehler
Yoksa bu çirkin yalnızlık, bu keder o değil
Bütün içkilerden sert yokluğundur, anladım
Yokluğundur yakan kanımı, alkol değil
Aşk dediğin bir anlık şöyle bir bakar geçer
Sevgi ise gönlünü kül eyler yakar geçer
Aşk dediğin bir damla içersin susamazsın
Sevgi sağnağına, ömrünce kanamazsın
Aşk dediğin o daldan bu dana konan böcek
Sevgi ise tertemiz el değmemiş bir çiçek
Aşk dediğin palavra bir sürü boş laf eder,
Sevgide bir gönülden diğerine yol gider
Aşk biter sevgiliyi ya bir kere anarsın,
Sevginin ateşiyle sonsuza dek yanarsın
Para pul olmayınca aşk bir şeye yaramaz,
Sevgi yüce bir duygu, zenginliği aramaz
Ben sana asigim dersem yalan soylerim
Ben sana seni olumune seviyorum derim
Inan sevgilim gozumde ulasilmaz degerin
Serkanim kabrede girsem yine sen derim