Erguvanlar Elleri ve Yıldızlar

Son güncelleme: 01.02.2015 13:49
  • mustafa yalçın şiirleri - aşk şiirleri - erguvan şiirleri - ayrılık şiirleri



    noimage


    Söz gelimi, erguvanlar bana dönmüş olsun.

    Saat beşten sonra gün düşer sulara.

    Pencereden yankısı başlar talihsiz ruhların.

    Kırık bir aynadan yansır gözlerime.

    Biraz duman, biraz yanması genzin…

    Kitapların dağılması kaçınılmazdır masa üstünde.

    Günün son rüzgârını devrederken geceye

    Mektuplar gelir aklıma.

    Erguvan çiçeği saçacak mektuplar…



    Anlaması an meselesidir belki

    Avucumda yer edinemeyecek

    O beldeden uzak çiçekler dolusu tomarları.

    Yazmasam da bilir; bahanesi çoktur ellerini tutmamın.

    Erguvan dalı okşar avuçlarımı ansızın.

    Kâkülü kaybolmuş yıldızların yüzü durulur.

    Kokusu hoş bir parfüm bırakırım bileklerine.

    Modern zamana uyumsuz ışıldar gözleri.

    Ve bir yıldız düşer avuçlarıma parmaklarından.

    Nemli rüzgârları yüzümüze yapışır

    Ne kadar tutsak da avuçlarımızda akan denizin…

    Bir avuç deniz sefası sunarım ona.

    Ve bir yıldız daha düşer yanaklarından avuçlarıma.

    İçinde zaman sisi yayılmış kasveti örten

    Bilmem hangi kapısından adım atsam

    Dilimde kemirgen, sözleri yiyen arı kuşları…

    Yine de parıltısına yüz dönmüş gözlerime

    Zemini kaygan meşe taburları üzerinden

    Bir daha çıkmasın diye çakılacak bakışlarından

    Bir ışın demeti yollar merhamet perisi.

    Ve bir yıldız daha düşer gözlerinden avuçlarıma.



    Erguvan dalı kadar uzanıyor kırılgan penceremden.

    Şiir sancılarına yol vermeden tutunduğu camlardan

    Mideyi aşındıran bütün kekre yalnızlığı kadar

    Bir o kadar da gül mevsimi rüzgârları deviren yüzünden

    Bir yığın mesele tutuşturuyor yıldızların iz bıraktığı

    Avuçlarıma aralayarak zaman sıkışmalarını…

    Her görünmesi bir mektup olur kapı arasından uzatılan.

    Yayınlanmayacak şiirlere konu olup

    Bulanık her sudan berraklığa uzanan

    Hiç bir zaman bilinmeyecek, bulunamayacak gezegenlere

    Zaman tozu serpecek rüzgârı döven saçlarından.

    Ve bir yıldız daha düşer saçlarından avuçlarıma.



    “Neden erguvanlar” diye soracaklar balkondan

    İri gövdeleri pis, yağlı korkulukları silerken.

    Siz, teker teker kopan yaprakları bilir misiniz

    Kimine pembe kimine mor salkımlı hayatları getiren

    Kökleri ve dalları haricinde gövdesi bir

    Kimine gözlerinden kimine ayaklarından dokunanı.

    Bana hep avuçlarımdan dokunan erguvanlar

    Yıldızları, tomar tomar mektupları sıkıştırıyor ellerime.

    Yüzü aydın, parmakları kir tutmuş dünyadan geçen

    Tenimde kenar mahallelerde birikmiş ıslak toprağı

    Ruhumda yeniden mayalanacak düşlere yoğuran merhamet perisi

    Duruyor gölgesinde, yüzü aydın, saçları erguvan…

    Bir elinde yıldızlar, diğerinde papirüsleri ruhumun…

    Başka sebebi yok.

    Zira yıldızlarını taşıyorum ellerimde

    Gerisi malumname…



    19.08.2014
#01.02.2015 13:49 0 0 0