Satır Araları

Son güncelleme: 11.06.2005 15:13
  • Aynalardan korktuğum günlerimdeyim. Bana ait olan herşeyi birer birer öğüten günler. Aynalara bakamadığım mevsimdeyim.
    Korktuğum herşeyle teker teker yüzleştiğim. Kaçışılan yerlerde, kaçılan adamım. Yok olduğumu varsayarak rahatlıyor, keşke olmasaydımı
    dua ediyorum. İçim bile o kadar boşki, o boşluk kendi kendini doldurabilmekte.
    Hissetmeler rüyalarda kalmış gibi. Alkol sabahlarında ise sadece mide sızıları. Sabahlarım olduğuna bile sevinemiyorum. Koltukların batan
    kısımlarını sırtımdan uzaklaştırmak bazen yetiyor, bazense içinde olduğum dört duvarda kaybolmuşum gibi geliyor. Aranıyorum. Sadece konuşmak amacım.
    Çok şey anlatabilirmiyim onu bile bilmiyorum. Çatlamış seslerimi duymak istiyorum, kendi kendime konuşmakta saçma geliyor.
    Çatallaşan kelimeleri ansızın dışarı atmak için bile saatler gerekiyor. Soranlar oluyor, nedir bu halin ? Bilen biliyor, veya bilmemezlikten geliyor.
    Paylaştığım için teşekkür ediyor. Seviyorum diyorum. Yükselen değer değil belki şimdilerde sevmek, bilmiyorum, ben sadece seviyorum.
    Olur mu olmaz mı düşünmüyorum. İhtiyacım olanların içinde en değerli olanını seçiyorum. Ama o sadece teşekkür ediyor.
    Elbet suçlamıyorum kendimden başkasını. Elbet kimse bana kendim kadar yakın olamıyor.
    Düşünmeyi bırakmaya bile calıştım bazı zamanlarda. Sigarayı bırakmaya çalışsam daha kolay olurdu eminim. Hayallerine dalamıyorum, sadece
    hayallerimde olmandan korkuyorum. Ne yapabileceğimi bilmemekten nefret ediyorum. Zamana bırakmaktan.
    Gecenin damla damla düşen saçları sigaradan her nefes alışımda içime dağılıyor. Öyle zamanlarda seni içime çekişimi düşünüyorum.
    Neden ağlıyorum, neden herşeyi negatif yorumluyorum, bilmiyorum. Sadece sensizliği düşünmekle bile en arabesk şarkının en iç çekilen
    dizesine dağılıyorum. İçimi dağlıyorum, kıyametlerimin fitilini yakıyorum. Sadece istiyorum. Nedensiz, kaybetme bilincinden uzak, olabilir mi diye düşünmeden
    olmasını isteyerek. Hasretlerimi elinin tersiyle itmeni bekliyorum, her intiharımı itemem diye korkuyorum.
    Yeni gözyaşları edindim. Yeni bir ben bulamadım. Belki ben olmasaydım, şandım daha bir yüksek olurdu. Belki diyorum, çünkü benden başkasını
    edinmeye gücüm yetmiyor. Biliyorum ki bedenim dayanır sonsuzluğun acısına, ruhum ne yapar kestiremiyorum. Üstü açılmış rüzgarlarda, birbirleriyle kesişen
    notaların dayanışmaları içinde sana elimi uzatıyorum. Ne yaparsın bilemeden, ne yapacağımı satır aralarına ekmiş olarak...
#19.05.2005 11:51 0 0 0
  • offf çok karamsar ve hüzünlü satırla bunlar dostum

    allah sabırlar versin bu duyguları yaşayanlara

#20.05.2005 15:13 0 0 0
  • cok tsk ler
#21.05.2005 00:50 0 0 0
#21.05.2005 21:09 0 0 0
  • ElleRiNe EmeqiNe SaqLıK ArKaDa$ıM
#11.06.2005 15:13 0 0 0