Annem yok artık. Beni düsünen kalbi yok. Bitti.
Umutsuz olmak istemiyorum.
Umutsuzlugun bir cıkar yol olmadıgını biliyorum.
Annem yok artık, yeryüzü cok gördü onu,
Kalabalıgın arasında kus gibi cırpınan varlıgını
cok gördü
Dalgın yüregini cok gördü
Bizim icin carpan, kaygılarla dolu yüregini.
Annem yok artık. Bu kesin. Gelinecek bir yere gitmedi.
İste geldim kizim demeyecek
Nasılsın yavrum demeyecek
Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık,
Cıkarken ben kapıdan, cıkıp karanlıga karısırken
Yeni bir dönemi basladı ömrümün,
Annemin olmadıgı dönemi,
Onu yüregimin üstüne nasıl bastırmak
İstedigimi bilemeyecek artık.
Aklımda hep son dönemlerinin annemi
Hayatım sürüp gidecek,annem olmadan,
Cocuklarım oldugunda onlara annemi anlatabilecegim
Sadece.
Fotograflarına bakacaklar,
biraz mahsunca bir kadın
Kapımı acıp girmeyecek
Yüregi dopdolu
Ugultulu bir rüzgar gibi akıp geciyor hayatım...