Azərbaycan - Tebriz Şiiri - Azerice Şiirler - Gözəl Şəirlər
Derk ede bilmirem feleyin işin,
Su kesmiş yolunu sönmez ateşin.
Ikiye bölünmüş bir ürek düşün-
Gözleri yollarda qalmışam, Tebriz,
Yene bulud kimi dolmuşam, Tebriz!
Öldüren hesrete çox boyun eydim,
Közeren ümidle qapını döydüm,
Belke de bilmeden xetrine deydim-
Belke övladını unutdun, Tebriz!
Göyneyen yaramı qanatdın, Tebriz!
İstedim vüsaldan men de pay alım,
Namerd qesde durdu, bağlandı yolum.
Sende dustaq qaldı fikrim, xeyalım-
Yene dincliyimi ovladın, Tebriz!
Bax, sensiz ne çekir övladın, Tebriz !
Sende Xetayinin ölmez ruhu var,
Sende Settarxanın bitmez ahı var,
Sende Şehriyartek söz allahı var-
Bu derde dözmesin Savalan, Tebriz!
Nedir bu susqunluq, havalan, Tebriz!